ગા ક્ષણિકનાં ગાન
ગા ક્ષણિકનાં ગાન,
રે મન! ગા ક્ષણિકનાં ગાન
(૧)
આજ આ સંધ્યાની ઝલકે
અકારણ આનંદ પુલકે,
સ્ફુરે નવલાં ગાન
રે મન! ગા ક્ષણિકનાં ગાન
(૨)
જે પલક નિરખી, પલક મલકી
ક્યાંય ચાલ્યાં જાય,
જે પીઠ ફેરી મીટડી પણ
માંડવા નવ ચાય;
એ સૌ ક્ષણિકનાં ગાન
ગા મન! ગા ક્ષણિકનાં ગાન
(૩)
દૈ હાથતાળી, વાત ટાળી,
રાત સાથે ના સુએ;
નવ વાત પૂછે, નેણ લૂછે,
પાછું વાળી ના જુએ;
એવાં સકળનાં ગાન
ગા મન! ગા ક્ષણિકનાં ગાન
(૪)
ના થજે હેરાન, રે મન
ના થજે હેરાન!
આ સનાતન, એ ચિરંતન,
કરીશ ના એ કાંઈ ચિંતન
આજને દિનમાન
વીતી ગયેલી વાતડીના
સ્મરણ-ગજરા ગૂંથજે ના,
ના થજે હેરાન,
ગા મન! ગા ક્ષણિકનાં ગાન
(૫)
આવનારાં ભલે આવે,
જે થનારું હોય થાવે;
ખેર! સઘળાં ચાલ્યા જાવે
ક્ષણ તણા મેમાન;
ગા મન! ગા ક્ષણિકનું ગાન
(૬)
હો ભલે અવસાન, રે મન!
હો ભલે અવસાન.
જેને જીવન થોડુંક તેનાં
દે થવા અવસાન.
ફુલહાર ટૂટ્યો ફૂલ ખરિયાં,
ભ્રષ્ટ થૈને ધૂળ ઢળિયાં,
વીણતા હેવાન,
એનું ભલેરું અવસાન.
ગા મન! ગા ક્ષણિકનું ગાન
(૭)
સમજું નહિ તેને સમજવા ના ચહું,
મળતું ન તેની ખોજ શા માટે લહુ,
જે મળ્યું તેથી પ્યાસ છિપવી,
ગયું તેની ખોટ છુપવી
થવા દે અવસાન
બાકી સર્વનું અવસાન;
રે મન! ગા ક્ષણિકનું ગાન
(૮)
રોતું રહે નાદાન
મન રોતું રહે નાદાન!
તુજ હાથ બાંધી ગાંઠ તેને
છેદે પણ તુજ હાથથી;
સન્મુખ ઊભું છે જે સહજ
તે લે લગાવી બાથથી,
દુર્લભ બધાંને દૂર ઠેલી
આજ દે સન્માન
રે મન! ક્ષણિકને સન્માન
(૯)
આ સંધિકાનાં કિરણ પલભર
ચડે ઝરણાં-ઘોડલે,
આ બુન્દ ઝાકળ તણું પલભર
ઝૂલે ફૂલ-અંબોડલે.
ત્યમ તું ય પલભર
ગાન દિલભર
ગાઈ થા નિર્વાણ;
ગા મન! ક્ષણિક સૌનાં ગાન
गा क्षणिकनां गान
गा क्षणिकनां गान,
रे मन! गा क्षणिकनां गान
(१)
आज आ संध्यानी झलके
अकारण आनंद पुलके,
स्फुरे नवलां गान
रे मन! गा क्षणिकनां गान
(२)
जे पलक निरखी, पलक मलकी
क्यांय चाल्यां जाय,
जे पीठ फेरी मीटडी पण
मांडवा नव चाय;
ए सौ क्षणिकनां गान
गा मन! गा क्षणिकनां गान
(३)
दै हाथताळी, वात टाळी,
रात साथे ना सुए;
नव वात पूछे, नेण लूछे,
पाछुं वाळी ना जुए;
एवां सकळनां गान
गा मन! गा क्षणिकनां गान
(४)
ना थजे हेरान, रे मन
ना थजे हेरान!
आ सनातन, ए चिरंतन,
करीश ना ए कांई चिंतन
आजने दिनमान
वीती गयेली वातडीना
स्मरण-गजरा गूंथजे ना,
ना थजे हेरान,
गा मन! गा क्षणिकनां गान
(५)
आवनारां भले आवे,
जे थनारुं होय थावे;
खेर! सघळां चाल्या जावे
क्षण तणा मेमान;
गा मन! गा क्षणिकनुं गान
(६)
हो भले अवसान, रे मन!
हो भले अवसान.
जेने जीवन थोडुंक तेनां
दे थवा अवसान.
फुलहार टूट्यो फूल खरियां,
भ्रष्ट थैने धूळ ढळियां,
वीणता हेवान,
एनुं भलेरुं अवसान.
गा मन! गा क्षणिकनुं गान
(७)
समजुं नहि तेने समजवा ना चहुं,
मळतुं न तेनी खोज शा माटे लहु,
जे मळ्युं तेथी प्यास छिपवी,
गयुं तेनी खोट छुपवी
थवा दे अवसान
बाकी सर्वनुं अवसान;
रे मन! गा क्षणिकनुं गान
(८)
रोतुं रहे नादान
मन रोतुं रहे नादान!
तुज हाथ बांधी गांठ तेने
छेदे पण तुज हाथथी;
सन्मुख ऊभुं छे जे सहज
ते ले लगावी बाथथी,
दुर्लभ बधांने दूर ठेली
आज दे सन्मान
रे मन! क्षणिकने सन्मान
(९)
आ संधिकानां किरण पलभर
चडे झरणां-घोडले,
आ बुन्द झाकळ तणुं पलभर
झूले फूल-अंबोडले.
त्यम तुं य पलभर
गान दिलभर
गाई था निर्वाण;
गा मन! क्षणिक सौनां गान
Ga Kshanikanan Gana
Ga kshanikanan gana,
Re mana! Ga kshanikanan gana
(1)
Aj a sandhyani zalake
Akaran ananda pulake,
Sfure navalan gana
Re mana! Ga kshanikanan gana
(2)
Je palak nirakhi, palak malaki
Kyanya chalyan jaya,
Je pith feri mitadi pana
Mandava nav chaya;
E sau kshanikanan gana
Ga mana! Ga kshanikanan gana
(3)
Dai hathatali, vat tali,
Rat sathe na sue;
Nav vat puchhe, nen luchhe,
Pachhun vali na jue;
Evan sakalanan gana
Ga mana! Ga kshanikanan gana
(4)
Na thaje herana, re mana
Na thaje herana! A sanatana, e chirantana,
Karish na e kani chintana
Ajane dinamana
Viti gayeli vatadina
Smarana-gajara gunthaje na,
Na thaje herana,
Ga mana! Ga kshanikanan gana
(5)
Avanaran bhale ave,
Je thanarun hoya thave;
Khera! Saghalan chalya jave
Kshan tana memana;
Ga mana! Ga kshanikanun gana
(6)
Ho bhale avasana, re mana! Ho bhale avasana. Jene jivan thodunka tenan
De thava avasana. Fulahar tutyo ful khariyan,
Bhrashta thaine dhul dhaliyan,
Vinata hevana,
Enun bhalerun avasana. Ga mana! Ga kshanikanun gana
(7)
Samajun nahi tene samajava na chahun,
Malatun n teni khoj sha mate lahu,
Je malyun tethi pyas chhipavi,
Gayun teni khot chhupavi
Thava de avasana
Baki sarvanun avasana;
Re mana! Ga kshanikanun gana
(8)
Rotun rahe nadana
Man rotun rahe nadana! Tuj hath bandhi ganth tene
Chhede pan tuj hathathi;
Sanmukh ubhun chhe je sahaja
Te le lagavi bathathi,
Durlabh badhanne dur theli
Aj de sanmana
Re mana! Kshanikane sanmana
(9)
A sandhikanan kiran palabhara
Chade zaranan-ghodale,
A bunda zakal tanun palabhara
Zule fula-anbodale.
Tyam tun ya palabhara
Gan dilabhara
Gai tha nirvana;
Ga mana! kshanik saunan gana
Gā kṣhaṇikanān gāna
Gā kṣhaṇikanān gāna,
Re mana! Gā kṣhaṇikanān gāna
(1)
Āj ā sandhyānī zalake
Akāraṇ ānanda pulake,
Sfure navalān gāna
Re mana! Gā kṣhaṇikanān gāna
(2)
Je palak nirakhī, palak malakī
Kyānya chālyān jāya,
Je pīṭh ferī mīṭaḍī paṇa
Mānḍavā nav chāya;
E sau kṣhaṇikanān gāna
Gā mana! Gā kṣhaṇikanān gāna
(3)
Dai hāthatāḷī, vāt ṭāḷī,
Rāt sāthe nā sue;
Nav vāt pūchhe, neṇ lūchhe,
Pāchhun vāḷī nā jue;
Evān sakaḷanān gāna
Gā mana! Gā kṣhaṇikanān gāna
(4)
Nā thaje herāna, re mana
Nā thaje herāna! Ā sanātana, e chirantana,
Karīsh nā e kānī chintana
Ājane dinamāna
Vītī gayelī vātaḍīnā
Smaraṇa-gajarā gūnthaje nā,
Nā thaje herāna,
Gā mana! Gā kṣhaṇikanān gāna
(5)
Āvanārān bhale āve,
Je thanārun hoya thāve;
Khera! Saghaḷān chālyā jāve
Kṣhaṇ taṇā memāna;
Gā mana! Gā kṣhaṇikanun gāna
(6)
Ho bhale avasāna, re mana! Ho bhale avasāna. Jene jīvan thoḍunka tenān
De thavā avasāna. Fulahār ṭūṭyo fūl khariyān,
Bhraṣhṭa thaine dhūḷ ḍhaḷiyān,
Vīṇatā hevāna,
Enun bhalerun avasāna. Gā mana! Gā kṣhaṇikanun gāna
(7)
Samajun nahi tene samajavā nā chahun,
Maḷatun n tenī khoj shā māṭe lahu,
Je maḷyun tethī pyās chhipavī,
Gayun tenī khoṭ chhupavī
Thavā de avasāna
Bākī sarvanun avasāna;
Re mana! Gā kṣhaṇikanun gāna
(8)
Rotun rahe nādāna
Man rotun rahe nādāna! Tuj hāth bāndhī gānṭh tene
Chhede paṇ tuj hāthathī;
Sanmukh ūbhun chhe je sahaja
Te le lagāvī bāthathī,
Durlabh badhānne dūr ṭhelī
Āj de sanmāna
Re mana! Kṣhaṇikane sanmāna
(9)
Ā sandhikānān kiraṇ palabhara
Chaḍe zaraṇān-ghoḍale,
Ā bunda zākaḷ taṇun palabhara
Zūle fūla-anboḍale.
Tyam tun ya palabhara
Gān dilabhara
Gāī thā nirvāṇa;
Gā mana! kṣhaṇik saunān gāna
Source : ઝવેરચંદ મેઘાણી