લેખ વિધિએ લખ્યાં
ઓ પ્રિયે પરિકરના જેવું આ જીવન છે આપણું
બે જુદાં શિર છે પરંતુ એક તન છે આપણું
વર્તુળો રચવા લગીની છે જુદાઈની વ્યથા
કાર્ય પૂરું થઈ જતાં સ્થાયી મિલન છે આપણું
ઓ પ્રિયે કઠપૂતલીઓનો છે તમાશો જિંદગી
ભવના તખ્તા પર નચાવે છે વિધિની આંગળી
અંક ચાલે ત્યાં લગીનો છે અભિનય આપણો
શૂન્યની સંદૂકમાં ખડકાઈ જાશું એ પછી
ડંખ દિલ પર કાળ કંટકના સહન કીધા વગર
પ્રેમ કેરા પુષ્પને ચૂમી શકે ના કો’ અધર
કાંસકીને જો કે એના તનના સો ચીરા થયા
તો જ પામી સ્થાન એ પ્રિયાની જુલ્ફ પર
આ જગતમાં આવ જા માટે ફક્ત બે દ્વાર છે
એક બાજુ દર્દ બીજે મોત ચોકીદાર છે
જન્મ લઈ જેણે નથી ખાધી હવા સંસારની
એ જ છે સાચો સુખી બાકી બધાં લાચાર છે
કાલ મેં કુંભાર કેરા ચોકમાં દૃષ્ટિ કરી
ઘાટ ઘડતો ચાક પર એ પિંડ માટીના ધરી
દિવ્ય દૃષ્ટિથી અજબ કૌતુક નજર આવ્યું મને
(મુજ) પૂર્વજોના દેહ પર થાતી હતી કારીગરી
શું કૂબેરો? શું સિકંદર? ગર્વ સૌનો તૂટશે
હો ગમે તેવો ખજાનો બે જ દિવસમાં ખૂટશે
કાળની કરડી નજરથી કોઈ બચવાનું નથી
આજ તો ફૂટી છે પ્યાલી કાલ કૂંજો ફૂટશે
ધાર કે સંસારનો છે દોર સૌ તુજ હાથમાં
ધાર કે તું વ્યોમને ભીડી શકે છે બાથમાં
ધાર કે સોંપ્યાં કૂબેરોએ તને ભંડાર પણ
આવશે કિન્તુ કશું ના આખરે સંગાથમાં
લેખ વિધિએ લખ્યાં મારા મને પૂછ્યાં વગર
કર્મની લીલા રચી રાખી મને ખુદ બેખબર
આજ પણ ચાલે છે ક્યાં મારું મનસ્વી દોરમાં?
હું કયામતમાં હિસાબ આપું ક્યા આધાર પર?
જગ નિયંતા એની સત્તા જો મને સોંપે લગાર
છીનવી લઉં ઋત કનેથી ભાગ્યનો સૌ કારભાર
એ પછી દુનિયા નવી એવી રચું કે જે મહીં
સર્વ જીવો મન મુજબ લૂંટી શકે જીવન બહાર
लेख विधिए लख्यां
ओ प्रिये परिकरना जेवुं आ जीवन छे आपणुं
बे जुदां शिर छे परंतु एक तन छे आपणुं
वर्तुळो रचवा लगीनी छे जुदाईनी व्यथा
कार्य पूरुं थई जतां स्थायी मिलन छे आपणुं
ओ प्रिये कठपूतलीओनो छे तमाशो जिंदगी
भवना तख्ता पर नचावे छे विधिनी आंगळी
अंक चाले त्यां लगीनो छे अभिनय आपणो
शून्यनी संदूकमां खडकाई जाशुं ए पछी
डंख दिल पर काळ कंटकना सहन कीधा वगर
प्रेम केरा पुष्पने चूमी शके ना को’ अधर
कांसकीने जो के एना तनना सो चीरा थया
तो ज पामी स्थान ए प्रियानी जुल्फ पर
आ जगतमां आव जा माटे फक्त बे द्वार छे
एक बाजु दर्द बीजे मोत चोकीदार छे
जन्म लई जेणे नथी खाधी हवा संसारनी
ए ज छे साचो सुखी बाकी बधां लाचार छे
काल में कुंभार केरा चोकमां दृष्टि करी
घाट घडतो चाक पर ए पिंड माटीना धरी
दिव्य दृष्टिथी अजब कौतुक नजर आव्युं मने
(मुज) पूर्वजोना देह पर थाती हती कारीगरी
शुं कूबेरो? शुं सिकंदर? गर्व सौनो तूटशे
हो गमे तेवो खजानो बे ज दिवसमां खूटशे
काळनी करडी नजरथी कोई बचवानुं नथी
आज तो फूटी छे प्याली काल कूंजो फूटशे
धार के संसारनो छे दोर सौ तुज हाथमां
धार के तुं व्योमने भीडी शके छे बाथमां
धार के सोंप्यां कूबेरोए तने भंडार पण
आवशे किन्तु कशुं ना आखरे संगाथमां
लेख विधिए लख्यां मारा मने पूछ्यां वगर
कर्मनी लीला रची राखी मने खुद बेखबर
आज पण चाले छे क्यां मारुं मनस्वी दोरमां?
हुं कयामतमां हिसाब आपुं क्या आधार पर?
जग नियंता एनी सत्ता जो मने सोंपे लगार
छीनवी लउं ऋत कनेथी भाग्यनो सौ कारभार
ए पछी दुनिया नवी एवी रचुं के जे महीं
सर्व जीवो मन मुजब लूंटी शके जीवन बहार
Lekh Vidhie Lakhyan
O priye parikarana jevun a jivan chhe apanun
Be judan shir chhe parantu ek tan chhe apanun
Vartulo rachava lagini chhe judaini vyatha
Karya purun thai jatan sthayi milan chhe apanun
O priye kathaputaliono chhe tamasho jindagi
Bhavana takhta par nachave chhe vidhini angali
Anka chale tyan lagino chhe abhinaya apano
Shunyani sandukaman khadakai jashun e pachhi
Dankh dil par kal kantakana sahan kidha vagara
Prem kera pushpane chumi shake na ko’ adhara
Kansakine jo ke ena tanana so chira thaya
To j pami sthan e priyani julfa para
A jagataman av ja mate fakta be dvar chhe
Ek baju darda bije mot chokidar chhe
Janma lai jene nathi khadhi hava sansarani
E j chhe sacho sukhi baki badhan lachar chhe
Kal men kunbhar kera chokaman drushti kari
Ghat ghadato chak par e pinda matina dhari
Divya drushtithi ajab kautuk najar avyun mane
(muja) purvajona deh par thati hati karigari
Shun kubero? shun sikandara? Garva sauno tutashe
Ho game tevo khajano be j divasaman khutashe
Kalani karadi najarathi koi bachavanun nathi
Aj to futi chhe pyali kal kunjo futashe
Dhar ke sansarano chhe dor sau tuj hathaman
Dhar ke tun vyomane bhidi shake chhe bathaman
Dhar ke sonpyan kuberoe tane bhandar pana
Avashe kintu kashun na akhare sangathaman
Lekh vidhie lakhyan mara mane puchhyan vagara
Karmani lila rachi rakhi mane khud bekhabara
Aj pan chale chhe kyan marun manasvi doraman? Hun kayamataman hisab apun kya adhar para?
Jag niyanta eni satta jo mane sonpe lagara
Chhinavi laun hrut kanethi bhagyano sau karabhara
E pachhi duniya navi evi rachun ke je mahin
Sarva jivo man mujab lunti shake jivan bahara
Lekh vidhie lakhyān
O priye parikaranā jevun ā jīvan chhe āpaṇun
Be judān shir chhe parantu ek tan chhe āpaṇun
Vartuḷo rachavā lagīnī chhe judāīnī vyathā
Kārya pūrun thaī jatān sthāyī milan chhe āpaṇun
O priye kaṭhapūtalīono chhe tamāsho jindagī
Bhavanā takhtā par nachāve chhe vidhinī āngaḷī
Anka chāle tyān lagīno chhe abhinaya āpaṇo
Shūnyanī sandūkamān khaḍakāī jāshun e pachhī
Ḍankh dil par kāḷ kanṭakanā sahan kīdhā vagara
Prem kerā puṣhpane chūmī shake nā ko’ adhara
Kānsakīne jo ke enā tananā so chīrā thayā
To j pāmī sthān e priyānī julfa para
Ā jagatamān āv jā māṭe fakta be dvār chhe
Ek bāju darda bīje mot chokīdār chhe
Janma laī jeṇe nathī khādhī havā sansāranī
E j chhe sācho sukhī bākī badhān lāchār chhe
Kāl men kunbhār kerā chokamān dṛuṣhṭi karī
Ghāṭ ghaḍato chāk par e pinḍa māṭīnā dharī
Divya dṛuṣhṭithī ajab kautuk najar āvyun mane
(muja) pūrvajonā deh par thātī hatī kārīgarī
Shun kūbero? shun sikandara? Garva sauno tūṭashe
Ho game tevo khajāno be j divasamān khūṭashe
Kāḷanī karaḍī najarathī koī bachavānun nathī
Āj to fūṭī chhe pyālī kāl kūnjo fūṭashe
Dhār ke sansārano chhe dor sau tuj hāthamān
Dhār ke tun vyomane bhīḍī shake chhe bāthamān
Dhār ke sonpyān kūberoe tane bhanḍār paṇa
Āvashe kintu kashun nā ākhare sangāthamān
Lekh vidhie lakhyān mārā mane pūchhyān vagara
Karmanī līlā rachī rākhī mane khud bekhabara
Āj paṇ chāle chhe kyān mārun manasvī doramān? Hun kayāmatamān hisāb āpun kyā ādhār para?
Jag niyantā enī sattā jo mane sonpe lagāra
Chhīnavī laun hrut kanethī bhāgyano sau kārabhāra
E pachhī duniyā navī evī rachun ke je mahīn
Sarva jīvo man mujab lūnṭī shake jīvan bahāra
Source : શૂન્ય’ પાલનપુરી