પ્રભુ જીવન દે! નવજીવન દે!
(રાગ સારંગ, તાલ ત્રિતાલ અથવા કેરવા)
પ્રભુ જીવન દે હજી જીવન દે વિપદો નિતનિત્ય નવીન પડે
ડગલું ભરતાં કુહરે જ પડે કંઈ ગુપ્ત ભયો મહીંથી ઊઘડે
વનકંટકથી તન રક્ત ઝરે પણ તોય ન અશ્રુ કદાપિ ખરે
દ્રગ, એ પડીને ફરીથી ઉપડે પગ, એટલું હે પ્રભુ જીવન દે
પ્રભુ જીવન દે! નવજીવન દે!
પ્રભુ બંધનમાં જકડાઈ ગયો મુજ દેહ બધો અકળાઈ ગયો
અવ ચેતન દે! નવચેતન દે!
સૌ એક જ ઘાથી હું તોડી દઉં તલ ગાઢ અહંત્વનું ફોડી દઉં
તુજ વારિ વિશાલ મહીંથી ઉડે લઘુ પામરતા બધી માંહી બુડે
જલ એ ઉભરી અભર્યું જ ભરે પ્રભુ એ જલમાં ઝીલવાનું જ દે
પછી દર્દુર દીર્ઘ રવે જ ભલે દિનરાત ડરાઉં ડરાઉં કરે
પણ નિર્ભય મુક્ત અસીમ જલે ઝીલતાં જનશું મળવાનું જ દે
પ્રભુ ચેતન દે! નવચેતન દે!
યદિ એ નવ દે –
પણ જીવનઓટ ન ખાળી શકું મુજ જીવનખોટ ન વાળી શકું
હળવે મુજ જીવનહ્રાસ થતો અમ નિર્બળનો ઉપહાસ થતો
જગ ટાળી શકું નહિ, એવું ન દે!
પ્રભુ એ કરતાં
મુજ આયુષશેષ ય સંહરતાં
ઘડી યૌવન જીરણ અંગ તું દે!
પ્રભુ જિંદગી પુણ્ય વિના ગઈ છે પણ ક્યાં તુજ એ કરુણા ગઈ છે
બીજું ના કંઈ તો બસ આટલું જ દે જગપાપશું કૈં લડવાનું જ દે
લડી પાર અને પડવાનું જ દે!
હસી મૃત્યુમુખે ધસવાનું જ દે ધસી મૃત્યુમુખે હસવાનું જ દે
જીવવા નહિ તો મરવા કોઈ ભવ્ય પ્રસંગ તું દે
ઘડી એ બસ એટલું યૌવન દે પ્રભુ યૌવન દે નવયૌવન દે
(પ્રસ્થાન, અંક માગશર,
प्रभु जीवन दे! नवजीवन दे!
(राग सारंग, ताल त्रिताल अथवा केरवा)
प्रभु जीवन दे हजी जीवन दे विपदो नितनित्य नवीन पडे
डगलुं भरतां कुहरे ज पडे कंई गुप्त भयो महींथी ऊघडे
वनकंटकथी तन रक्त झरे पण तोय न अश्रु कदापि खरे
द्रग, ए पडीने फरीथी उपडे पग, एटलुं हे प्रभु जीवन दे
प्रभु जीवन दे! नवजीवन दे!
प्रभु बंधनमां जकडाई गयो मुज देह बधो अकळाई गयो
अव चेतन दे! नवचेतन दे!
सौ एक ज घाथी हुं तोडी दउं तल गाढ अहंत्वनुं फोडी दउं
तुज वारि विशाल महींथी उडे लघु पामरता बधी मांही बुडे
जल ए उभरी अभर्युं ज भरे प्रभु ए जलमां झीलवानुं ज दे
पछी दर्दुर दीर्घ रवे ज भले दिनरात डराउं डराउं करे
पण निर्भय मुक्त असीम जले झीलतां जनशुं मळवानुं ज दे
प्रभु चेतन दे! नवचेतन दे!
यदि ए नव दे –
पण जीवनओट न खाळी शकुं मुज जीवनखोट न वाळी शकुं
हळवे मुज जीवनह्रास थतो अम निर्बळनो उपहास थतो
जग टाळी शकुं नहि, एवुं न दे!
प्रभु ए करतां
मुज आयुषशेष य संहरतां
घडी यौवन जीरण अंग तुं दे!
प्रभु जिंदगी पुण्य विना गई छे पण क्यां तुज ए करुणा गई छे
बीजुं ना कंई तो बस आटलुं ज दे जगपापशुं कैं लडवानुं ज दे
लडी पार अने पडवानुं ज दे!
हसी मृत्युमुखे धसवानुं ज दे धसी मृत्युमुखे हसवानुं ज दे
जीववा नहि तो मरवा कोई भव्य प्रसंग तुं दे
घडी ए बस एटलुं यौवन दे प्रभु यौवन दे नवयौवन दे
(प्रस्थान, अंक मागशर,
Prabhu Jivan De! Navajivan De!
(rag saranga, tal trital athava kerava)
Prabhu jivan de haji jivan de vipado nitanitya navin pade
Dagalun bharatan kuhare j pade kani gupta bhayo mahinthi ughade
Vanakantakathi tan rakta zare pan toya n ashru kadapi khare
Draga, e padine farithi upade paga, etalun he prabhu jivan de
Prabhu jivan de! navajivan de!
Prabhu bandhanaman jakadai gayo muj deh badho akalai gayo
Av chetan de! navachetan de!
Sau ek j ghathi hun todi daun tal gadh ahantvanun fodi daun
Tuj vari vishal mahinthi ude laghu pamarata badhi manhi bude
Jal e ubhari abharyun j bhare prabhu e jalaman zilavanun j de
Pachhi dardur dirgh rave j bhale dinarat daraun daraun kare
Pan nirbhaya mukta asim jale zilatan janashun malavanun j de
Prabhu chetan de! navachetan de!
Yadi e nav de -
Pan jivanaot n khali shakun muj jivanakhot n vali shakun
Halave muj jivanahras thato am nirbalano upahas thato
Jag tali shakun nahi, evun n de!
Prabhu e karatan
Muj ayushashesh ya sanharatan
Ghadi yauvan jiran anga tun de!
Prabhu jindagi punya vina gai chhe pan kyan tuj e karuna gai chhe
Bijun na kani to bas atalun j de jagapapashun kain ladavanun j de
Ladi par ane padavanun j de!
Hasi mrutyumukhe dhasavanun j de dhasi mrutyumukhe hasavanun j de
Jivava nahi to marava koi bhavya prasanga tun de
Ghadi e bas etalun yauvan de prabhu yauvan de navayauvan de
(prasthana, anka magashara,
Prabhu jīvan de! navajīvan de!
(rāg sāranga, tāl tritāl athavā keravā)
Prabhu jīvan de hajī jīvan de vipado nitanitya navīn paḍe
Ḍagalun bharatān kuhare j paḍe kanī gupta bhayo mahīnthī ūghaḍe
Vanakanṭakathī tan rakta zare paṇ toya n ashru kadāpi khare
Draga, e paḍīne farīthī upaḍe paga, eṭalun he prabhu jīvan de
Prabhu jīvan de! navajīvan de!
Prabhu bandhanamān jakaḍāī gayo muj deh badho akaḷāī gayo
Av chetan de! navachetan de!
Sau ek j ghāthī hun toḍī daun tal gāḍh ahantvanun foḍī daun
Tuj vāri vishāl mahīnthī uḍe laghu pāmaratā badhī mānhī buḍe
Jal e ubharī abharyun j bhare prabhu e jalamān zīlavānun j de
Pachhī dardur dīrgh rave j bhale dinarāt ḍarāun ḍarāun kare
Paṇ nirbhaya mukta asīm jale zīlatān janashun maḷavānun j de
Prabhu chetan de! navachetan de!
Yadi e nav de –
Paṇ jīvanaoṭ n khāḷī shakun muj jīvanakhoṭ n vāḷī shakun
Haḷave muj jīvanahrās thato am nirbaḷano upahās thato
Jag ṭāḷī shakun nahi, evun n de!
Prabhu e karatān
Muj āyuṣhasheṣh ya sanharatān
Ghaḍī yauvan jīraṇ anga tun de!
Prabhu jindagī puṇya vinā gaī chhe paṇ kyān tuj e karuṇā gaī chhe
Bījun nā kanī to bas āṭalun j de jagapāpashun kain laḍavānun j de
Laḍī pār ane paḍavānun j de!
Hasī mṛutyumukhe dhasavānun j de dhasī mṛutyumukhe hasavānun j de
Jīvavā nahi to maravā koī bhavya prasanga tun de
Ghaḍī e bas eṭalun yauvan de prabhu yauvan de navayauvan de
(prasthāna, anka māgashara,
Source : રામનારાયણ વિશ્વનાથ પાઠક