વિદ્ધ મૃગ
(હરિગીત)
સંગીત, લુબ્ધક! સુખદ તારૂં આમ નવ અટકાવ તું,
રસમાં મને મરવા દઈ રસિકત્વ પૂર્ણ બતાવ તું;
આ મોક્ષથી મોંઘું અને સાકરથી વધતું ગળ્યું,
તુજ બાણના સંપાતથી પંચત્વ આ સમયે મળ્યું.
શર લક્ષ બીજાં ફેંક વા તલવારનો કર ઘા ભલે,
પણ ગીતના અવરોધથી નવ વ્યથિત કર મુજને અરે!
રસની ધુની હૃદયે વહે, રસમાં અધિક છું મગ્ન હું,
રસરૂપ જગત જણાય, આ રસને વળી વરસાવ તું.
આને ભલે મૃત્યુ ગણી આણે દયા દીલ માનવી,
પણ વૃષ્ટિ પ્રેમામૃત તણી મારે હૃદયથી માનવી;
પ્રેમાબ્ધિ આ ગરજી રહ્યો, રસમેઘ પણ વરસી રહ્યો,
મીંચી નયન અવલોકતાં આજે કૃતારથ હું થયો.
વસુધા વિષે બહુધા ફર્યો, ગિરિશૃંગ ઉપર આથડ્યો,
પણ હર્ષવર્ષણનો પુરંદર આજ તું મુજને મળ્યો;
મારી વ્યથા અવલોકીને દીલ નવ દયા લાવીશ તું,
અવસાન સમયે ગીતનો ન નિષેધ મન માનીશ તું.
મુજ માંસને માટે અધીરો એક પળ ન બનીશ તું,
સારંગી રસભરી વડી કરથી ન દૂર કરીશ તું;
દઈ તાલ સાયકપાતથી કર ગાન એ પણ ઈષ્ટ છે,
આ પ્રેમ પારાવારમાં ના’તા મરણ પણ મિષ્ટ છે!
विद्ध मृग
(हरिगीत)
संगीत, लुब्धक! सुखद तारूं आम नव अटकाव तुं,
रसमां मने मरवा दई रसिकत्व पूर्ण बताव तुं;
आ मोक्षथी मोंघुं अने साकरथी वधतुं गळ्युं,
तुज बाणना संपातथी पंचत्व आ समये मळ्युं.
शर लक्ष बीजां फेंक वा तलवारनो कर घा भले,
पण गीतना अवरोधथी नव व्यथित कर मुजने अरे!
रसनी धुनी हृदये वहे, रसमां अधिक छुं मग्न हुं,
रसरूप जगत जणाय, आ रसने वळी वरसाव तुं.
आने भले मृत्यु गणी आणे दया दील मानवी,
पण वृष्टि प्रेमामृत तणी मारे हृदयथी मानवी;
प्रेमाब्धि आ गरजी रह्यो, रसमेघ पण वरसी रह्यो,
मींची नयन अवलोकतां आजे कृतारथ हुं थयो.
वसुधा विषे बहुधा फर्यो, गिरिशृंग उपर आथड्यो,
पण हर्षवर्षणनो पुरंदर आज तुं मुजने मळ्यो;
मारी व्यथा अवलोकीने दील नव दया लावीश तुं,
अवसान समये गीतनो न निषेध मन मानीश तुं.
मुज मांसने माटे अधीरो एक पळ न बनीश तुं,
सारंगी रसभरी वडी करथी न दूर करीश तुं;
दई ताल सायकपातथी कर गान ए पण ईष्ट छे,
आ प्रेम पारावारमां ना’ता मरण पण मिष्ट छे!
Vidda Mruga
(harigita)
Sangita, lubdhaka! Sukhad tarun am nav atakav tun,
Rasaman mane marava dai rasikatva purna batav tun;
A mokshathi monghun ane sakarathi vadhatun galyun,
Tuj banana sanpatathi panchatva a samaye malyun.
Shar laksh bijan fenka va talavarano kar gha bhale,
Pan gitana avarodhathi nav vyathit kar mujane are!
Rasani dhuni hrudaye vahe, rasaman adhik chhun magna hun,
Rasarup jagat janaya, a rasane vali varasav tun.
Ane bhale mrutyu gani ane daya dil manavi,
Pan vrushti premamrut tani mare hrudayathi manavi;
Premabdhi a garaji rahyo, rasamegh pan varasi rahyo,
Minchi nayan avalokatan aje krutarath hun thayo.
Vasudha vishe bahudha faryo, girishrunga upar athadyo,
Pan harshavarshanano purandar aj tun mujane malyo;
Mari vyatha avalokine dil nav daya lavish tun,
Avasan samaye gitano n nished man manish tun.
Muj mansane mate adhiro ek pal n banish tun,
Sarangi rasabhari vadi karathi n dur karish tun;
Dai tal sayakapatathi kar gan e pan ishta chhe,
A prem paravaraman na’ta maran pan mishta chhe!
Vidḍa mṛuga
(harigīta)
Sangīta, lubdhaka! Sukhad tārūn ām nav aṭakāv tun,
Rasamān mane maravā daī rasikatva pūrṇa batāv tun;
Ā mokṣhathī monghun ane sākarathī vadhatun gaḷyun,
Tuj bāṇanā sanpātathī panchatva ā samaye maḷyun.
Shar lakṣh bījān fenka vā talavārano kar ghā bhale,
Paṇ gītanā avarodhathī nav vyathit kar mujane are!
Rasanī dhunī hṛudaye vahe, rasamān adhik chhun magna hun,
Rasarūp jagat jaṇāya, ā rasane vaḷī varasāv tun.
Āne bhale mṛutyu gaṇī āṇe dayā dīl mānavī,
Paṇ vṛuṣhṭi premāmṛut taṇī māre hṛudayathī mānavī;
Premābdhi ā garajī rahyo, rasamegh paṇ varasī rahyo,
Mīnchī nayan avalokatān āje kṛutārath hun thayo.
Vasudhā viṣhe bahudhā faryo, girishṛunga upar āthaḍyo,
Paṇ harṣhavarṣhaṇano purandar āj tun mujane maḷyo;
Mārī vyathā avalokīne dīl nav dayā lāvīsh tun,
Avasān samaye gītano n niṣheḍ man mānīsh tun.
Muj mānsane māṭe adhīro ek paḷ n banīsh tun,
Sārangī rasabharī vaḍī karathī n dūr karīsh tun;
Daī tāl sāyakapātathī kar gān e paṇ īṣhṭa chhe,
Ā prem pārāvāramān nā’tā maraṇ paṇ miṣhṭa chhe!
Source : દામોદરદાસ ખુશાલદાસ બોટાદકર