ભોમિયા વિના મારે
ભોમિયા વિના મારે ભમવા’તા ડુંગરા,
જંગલની કુંજકુંજ જોવી હતી;
જોવી’તી કોતરો ને જોવી’તી કંદરા,
રોતા ઝરણાંની આંખ લ્હોવી હતી.
સૂના સરવરિયાની સોનેરી પાળે
હંસોની હાર મારે ગણવી હતી;
ડાળે ઝૂલંત કોક કોકિલાને માળે
અંતરની વેદના વણવી હતી.
એકલા આકાશ તળે ઊભીને એકલો,
પડઘા ઉરબોલના ઝીલવા ગયો;
વેરાયા બોલ મારા, ફેલાયા આભમાં,
એકલો અટૂલો ઝાંખો પડ્યો.
આખો અવતાર મારે ભમવા ડુંગરિયા,
જંગલની કુંજકુંજ જોવી ફરી;
ભોમિયા ભૂલે એવી ભમવી રે કંદરા,
અંતરની આંખડી લ્હોવી જરી.
Bhomiya Vin Mare
Bhomiya vin mare bhamava’t dungara,
Jangalani kunjakunja jovi hati;
Jovi’ti kotaro ne jovi’ti kandara,
Rot zarananni ankha lhovi hati.
Sun saravariyani soneri pale
Hansoni har mare ganavi hati;
Dale zulanṭa kok kokilane male
Antarani vedan vanavi hati.
Ekal akash tale ubhine ekalo,
Padagh urabolan zilav gayo;
Veraya bol mara, felaya abhaman,
Ekalo atulo zankho padyo.
Akho avatar mare bhamav dungariya,
Jangalani kunjakunja jovi fari;
Bhomiya bhule evi bhamavi re kandara,
Antarani ankhadi lhovi jari.
Source: Mavjibhai