દુઃખી થાવાને માટે કોઈ
દુઃખી થાવાને માટે કોઈ ધરતી પર નહીં આવે;
હવે સદીઓ જશે ને કોઈ પયગમ્બર નહીં આવે.
છે મસ્તીખોર, કિંતુ દિલનો છે પથ્થર, નહીં આવે;
સરિતાને કદી ઘર આંગણે સાગર નહીં આવે.
ચમનને આંખમાં લઈને નીકળશો જો ચમનમાંથી,
નહીં આવે નજરમાં જંગલો, પાદર નહીં આવે.
અનુભવ પરથી દુનિયાના, તું જો મળશે કયામતમાં,
તને જોઈ ધ્રુજારી આવશે, આદર નહીં આવે.
દુઃખો આવ્યાં છે હમણાં તો ફકત બેચાર સંખ્યામાં,
ભલા શી ખાતરી કે એ પછી લશ્કર નહીં આવે.
હવે તો દોસ્તો ભેગા મળી વ્હેંચીને પી નાખો,
જગતનાં ઝેર પીવાને હવે શંકર નહીં આવે.
આ બળવાખોર ગઝલો છોડ લખવાનું ‘જલન’ નહિતર
લખીને રાખજે અંજામ તુજ સુંદર નહીં આવે.
કરીને માફ સ્નેહીઓ ઉઠાવો એક બાબત પર,
‘જલન’ની લાશ ઊંચકવા અહીં ઈશ્વર નહીં આવે.
दुःखी थावाने माटे कोई
दुःखी थावाने माटे कोई धरती पर नहीं आवे;
हवे सदीओ जशे ने कोई पयगम्बर नहीं आवे.
छे मस्तीखोर, किंतु दिलनो छे पथ्थर, नहीं आवे;
सरिताने कदी घर आंगणे सागर नहीं आवे.
चमनने आंखमां लईने नीकळशो जो चमनमांथी,
नहीं आवे नजरमां जंगलो, पादर नहीं आवे.
अनुभव परथी दुनियाना, तुं जो मळशे कयामतमां,
तने जोई ध्रुजारी आवशे, आदर नहीं आवे.
दुःखो आव्यां छे हमणां तो फकत बेचार संख्यामां,
भला शी खातरी के ए पछी लश्कर नहीं आवे.
हवे तो दोस्तो भेगा मळी व्हेंचीने पी नाखो,
जगतनां झेर पीवाने हवे शंकर नहीं आवे.
आ बळवाखोर गझलो छोड लखवानुं ‘जलन’ नहितर
लखीने राखजे अंजाम तुज सुंदर नहीं आवे.
करीने माफ स्नेहीओ उठावो एक बाबत पर,
‘जलन’नी लाश ऊंचकवा अहीं ईश्वर नहीं आवे.
Duahkhi Thavane Mate Koi
Duahkhi thavane mate koi dharati par nahin ave;
Have sadio jashe ne koi payagambar nahin ave.
Chhe mastikhora, kintu dilano chhe paththara, nahin ave;
Saritane kadi ghar angane sagar nahin ave.
Chamanane ankhaman laine nikalasho jo chamanamanthi,
Nahin ave najaraman jangalo, padar nahin ave.
Anubhav parathi duniyana, tun jo malashe kayamataman,
Tane joi dhrujari avashe, adar nahin ave.
Duahkho avyan chhe hamanan to fakat bechar sankhyaman,
Bhala shi khatari ke e pachhi lashkar nahin ave.
Have to dosto bhega mali vhenchine pi nakho,
Jagatanan zer pivane have shankar nahin ave.
A balavakhor gazalo chhod lakhavanun ‘jalana’ nahitara
Lakhine rakhaje anjam tuj sundar nahin ave.
Karine maf snehio uthavo ek babat para,
'jalana’ni lash unchakava ahin ishvar nahin ave.
Duahkhī thāvāne māṭe koī
Duahkhī thāvāne māṭe koī dharatī par nahīn āve;
Have sadīo jashe ne koī payagambar nahīn āve.
Chhe mastīkhora, kintu dilano chhe paththara, nahīn āve;
Saritāne kadī ghar āngaṇe sāgar nahīn āve.
Chamanane ānkhamān laīne nīkaḷasho jo chamanamānthī,
Nahīn āve najaramān jangalo, pādar nahīn āve.
Anubhav parathī duniyānā, tun jo maḷashe kayāmatamān,
Tane joī dhrujārī āvashe, ādar nahīn āve.
Duahkho āvyān chhe hamaṇān to fakat bechār sankhyāmān,
Bhalā shī khātarī ke e pachhī lashkar nahīn āve.
Have to dosto bhegā maḷī vhenchīne pī nākho,
Jagatanān zer pīvāne have shankar nahīn āve.
Ā baḷavākhor gazalo chhoḍ lakhavānun ‘jalana’ nahitara
Lakhīne rākhaje anjām tuj sundar nahīn āve.
Karīne māf snehīo uṭhāvo ek bābat para,
‘jalana’nī lāsh ūnchakavā ahīn īshvar nahīn āve.
Source : સ્વરઃ મનહર ઉધાસ
ગઝલઃ જલન ‘માતરી’