હાથ છે જડભરત
અરે, મારા આ હાથ છે જડભરત ને
ઉપર આંગળીઓ અભણ એક બે
હું જીવતા મનુષ્યો ગણું તો આ
આખ્ખા નગરમાં મળે માંડ જણ એક બે
ઉઝરડા ઉઝરડા અને લોહીલુહાણ
આખ્ખાય જીવતરનાં કારણ છે શું?
મેં ફૂટપાથ પર એક જોશીને પૂછ્યું
તો એણે કહ્યું કે: ‘સ્મરણ એક બે’
પરબ કઈ તરફ છે, પરબ કઈ તરફ છે?
તરસથી હવે લોહી ફાટી પડે
નજરમાંથી રણ સહેજે ખસતું નથી ને
આ હાથોમાં છે ફક્ત ક્ષણ એક બે
ભટકતાં ભટકતાં, બટકતાં બટકતાં
પહોંચ્યો હું મારા અનાગત સુધી
અપેક્ષાઓ રાખી હતી ધોધની ત્યાં
મળ્યાં માંડ સુક્કાં ઝરણ એક બે
‘છે અહીં લીલું જંગલ ને ઝરણાં ને પંખી
ને કલરવમાં પલળી ગયેલો રમેશ’
ભીંતે આમ પંક્તિ લખીને હજુયે હું
જોઉં (છબીમાં) હરણ એક બે
મેં રસ્તાઓ બદલ્યા, મકાનો બદલ્યાં
ને બદલ્યાં શહેરો ને ચહેરા, રમેશ
મરણની લગોલગ ગયો તે છતાંયે
ન સાચાં પડ્યાં સ્વપ્ન પણ એક બે
-રમેશ પારેખ
Hath Chhe Jadabharata
Are, mar a hath chhe jadabharat ne
Upar angalio abhan ek be
Hun jivat manushyo ganun to a
Akhkha nagaraman male manda jan ek be
Uzarad uzarad ane lohiluhana
Akhkhaya jivataranan karan chhe shun?
Men fuṭapath par ek joshine puchhyun
To ene kahyun ke: ‘smaran ek be’
Parab kai taraf chhe, parab kai taraf chhe? Tarasathi have lohi fati pade
Najaramanthi ran saheje khasatun nathi ne
A hathoman chhe fakṭa kshan ek be
Bhaṭakatan bhaṭakatan, baṭakatan baṭakatan
Pahonchyo hun mar anagat sudhi
Apekshao rakhi hati dhodhani tyan
Malyan manda sukkan zaran ek be
‘chhe ahin lilun jangal ne zaranan ne pankhi
Ne kalaravaman palali gayelo ramesha’
Bhinte am pankti lakhine hajuye hun
Joun (chhabiman) haran ek be
Men rastao badalya, makano badalyan
Ne badalyan shahero ne chahera, ramesha
Maranani lagolag gayo te chhatanye
N sachan padyan swapna pan ek be
-ramesh parekha
Source: Mavjibhai