હું કોને વિસરી ગઈ?
(મંદાક્રાન્તા-સોનેટ)
એનું એ છે ઘર જ્યહીં વીત્યું મસ્ત કૌમાર્ય આખું
ખૂણેખૂણો હજી જગવતો રમ્ય નિર્દોષતાનાં
તોફાનોનાં સ્મરણ હજી યે એ જ પ્રેમે પૂછે છે
ભાઈબ્હેનો ખબર સઘળી ને પિતા ભવ્યતાના
ઊંડા ઘેરા ઉદધિ સરખા આંખ આશિષ ભીની
વર્ષાવે છે શ્વશુરગૃહથી આવી હું દેખતાં જ
માતા ઘેલી થઈ ઘડી ઘડી કાળજી વ્હાલથી લૈ
વાત્સલ્યોનાં અમૃત થકી આ જિંદગી બાગ સીંચે
આવે મારી સખિરી કંઈ હૈયે ભરી ગોઠડીઓ
પ્હેલાં જેવું ઘર હજી ભર્યું કૈંક સ્નેહીજનોથી
એનું એ છે સઘળું અહીં જેથી સદા તૃપ્ત તૃપ્ત
રહેતી’તી હું સભર બધું એવું જ આનંદદાયી
તો યે શાને સહુ સૂનું લહું હર્ષ તૃપ્તિ જરી ના
ત્યાં હું કોને વીસરી ગઈ? કોને? અરે હું મને જ!
(૧૭-૦૮-૧૯૫૫)
-ગીતા પરીખ
Hun Kone Visari Gai?
(mandakranta-soneṭa)
Enun e chhe ghar jyahin vityun masṭa kaumarya akhun
Khunekhuno haji jagavato ramya nirdoshatanan
Tofanonan smaran haji ye e j preme puchhe chhe
Bhaibheno khabar saghali ne pit bhavyatana
Unda gher udadhi sarakh ankha ashish bhini
Varshave chhe shvashuragruhathi avi hun dekhatan ja
Mat gheli thai ghadi ghadi kalaji vhalathi lai
Vatsalyonan amrut thaki a jindagi bag sinche
Ave mari sakhiri kani haiye bhari goṭhadio
Phelan jevun ghar haji bharyun kainka snehijanothi
Enun e chhe saghalun ahin jethi sad trupṭa trupta
Raheti’ti hun sabhar badhun evun j anandadayi
To ye shane sahu sunun lahun harsha trupti jari na
Tyan hun kone visari gai? Kone? Are hun mane ja!
(17-08-1955)
-git parikha
Source: Mavjibhai