કંચુકી-બંધ છૂટ્યા ને
કંચુકી-બંધ છૂટ્યા ને હઠ્યું જ્યાં હીર-ગુંઠન,
હૈયાનાં લોચનો જેવાં દીઠા બે તાહરા સ્તન.
વૃત્તિઓ પ્રેમની સર્વે કેન્દ્રિત થઈ જ્યાં રહી;
પ્રીતના પક્ષીનો માળો રાતી નીલી નસો મહીં.
અગમ્ય રૂપનાં કિન્તુ ત્વચા તો પારદર્શક,
મનના લોહને મારા ચુંબક જેમ કર્ષક.
દીસંત આમ તો જાણે ઘાટીલી નાની ગાગર,
જાણું છું ત્યાં જ છૂપા છે શક્તિના સાત સાગર!
મન્મથ-મેઘ ઘેરાતા કાયના વ્યોમમાં લસે,
તારા ત્યાં સ્તનના જાણે મોરલા ગ્હેકી ઊઠશે!
દીઠું મેં એવું એવું કૈં ભાવિ ને ગત કાલની,
વસંતો ઊર્મિઓ વેરે સાંપ્રતે હ્યાં જ વ્હાલની;
કંચુકી-બંધ છૂટ્યા ને–
રહસ્ય-બંધને બાંધ્યો…
-પ્રિયકાન્ત મણિયાર
Kanchuki-Bandha Chhutya Ne
Kanchuki-bandha chhutya ne hathyun jyan hira-gunṭhana,
Haiyanan lochano jevan dith be tahar stana.
Vruttio premani sarve kendrit thai jyan rahi;
Pritan pakshino malo rati nili naso mahin.
Agamya rupanan kintu tvach to paradarshaka,
Manan lohane mar chunbak jem karshaka.
Disanṭa am to jane ghatili nani gagara,
Janun chhun tyan j chhup chhe shaktin sat sagara!
Manmatha-megh gherat kayan vyomaman lase,
Tar tyan stanan jane moral gheki uṭhashe!
Dithun men evun evun kain bhavi ne gat kalani,
Vasanto urmio vere sanprate hyan j vhalani;
Kanchuki-bandha chhutya ne–
Rahasya-bandhane bandhyo…
-priyakanṭa maniyara
Source: Mavjibhai