કવિ છું હું
કવિ છું હું બધાને કાજ મારે જીવવાનું છે.
બધાંના દર્દ મારા છે ને મારું દિલ બધાનું છે.
તમારું દર્દ છે આ, કામ મારે શું દવાનું છે?
કે એ જીવવાનું કારણ છે, એ મરવાનું બહાનું છે.
નહીંતર આંખની સામે જ મશરૂનું બિછાનું છે;
મગર મારા મુકદ્દરમાં હંમેશા જાગવાનું છે.
નજૂમી, આવનારી કાલની ચર્ચા પછી કરજે;
મને છે આજની ચિંતા કે આજે શું થવાનું છે.
હું ધારું છું – સૂકાઈ ગઈ હશે સાચી તરસ મારી;
કદાચ એથી જ મારા ભાગ્યમાં મૃગજળ પીવાનું છે.
જગા એમાં મને મળતી નથી, એમાં નવાઈ શી?
હજી મારા હૃદય કરતાં જગત આ બહુ જ નાનું છે.
હું નીકળી જાઊં છું જ્યાંથી ફરી ત્યાં નથી જાતો;
હજીયે સ્વર્ગ જેવું સ્વર્ગ પણ મારા વિનાનું છે.
મળે છે લોકની કાંધે સવારી એટલે ‘બેફામ’
ખુદાના ઘરનું તેડું છે, ખુદાને ત્યાં જવાનું છે.
कवि छुं हुं
कवि छुं हुं बधाने काज मारे जीववानुं छे.
बधांना दर्द मारा छे ने मारुं दिल बधानुं छे.
तमारुं दर्द छे आ, काम मारे शुं दवानुं छे?
के ए जीववानुं कारण छे, ए मरवानुं बहानुं छे.
नहींतर आंखनी सामे ज मशरूनुं बिछानुं छे;
मगर मारा मुकद्दरमां हंमेशा जागवानुं छे.
नजूमी, आवनारी कालनी चर्चा पछी करजे;
मने छे आजनी चिंता के आजे शुं थवानुं छे.
हुं धारुं छुं – सूकाई गई हशे साची तरस मारी;
कदाच एथी ज मारा भाग्यमां मृगजळ पीवानुं छे.
जगा एमां मने मळती नथी, एमां नवाई शी?
हजी मारा हृदय करतां जगत आ बहु ज नानुं छे.
हुं नीकळी जाऊं छुं ज्यांथी फरी त्यां नथी जातो;
हजीये स्वर्ग जेवुं स्वर्ग पण मारा विनानुं छे.
मळे छे लोकनी कांधे सवारी एटले ‘बेफाम’
खुदाना घरनुं तेडुं छे, खुदाने त्यां जवानुं छे.
Kavi Chhun Hun
Kavi chhun hun badhane kaj mare jivavanun chhe. Badhanna darda mara chhe ne marun dil badhanun chhe.
Tamarun darda chhe a, kam mare shun davanun chhe? Ke e jivavanun karan chhe, e maravanun bahanun chhe.
Nahintar ankhani same j masharunun bichhanun chhe;
Magar mara mukaddaraman hanmesha jagavanun chhe.
Najumi, avanari kalani charcha pachhi karaje;
Mane chhe ajani chinta ke aje shun thavanun chhe.
Hun dharun chhun - sukai gai hashe sachi taras mari;
Kadach ethi j mara bhagyaman mrugajal pivanun chhe.
Jaga eman mane malati nathi, eman navai shi? Haji mara hrudaya karatan jagat a bahu j nanun chhe.
Hun nikali jaun chhun jyanthi fari tyan nathi jato;
Hajiye svarga jevun svarga pan mara vinanun chhe.
Male chhe lokani kandhe savari etale ‘befama’
Khudana gharanun tedun chhe, khudane tyan javanun chhe.
Kavi chhun hun
Kavi chhun hun badhāne kāj māre jīvavānun chhe. Badhānnā darda mārā chhe ne mārun dil badhānun chhe.
Tamārun darda chhe ā, kām māre shun davānun chhe? Ke e jīvavānun kāraṇ chhe, e maravānun bahānun chhe.
Nahīntar ānkhanī sāme j masharūnun bichhānun chhe;
Magar mārā mukaddaramān hanmeshā jāgavānun chhe.
Najūmī, āvanārī kālanī charchā pachhī karaje;
Mane chhe ājanī chintā ke āje shun thavānun chhe.
Hun dhārun chhun – sūkāī gaī hashe sāchī taras mārī;
Kadāch ethī j mārā bhāgyamān mṛugajaḷ pīvānun chhe.
Jagā emān mane maḷatī nathī, emān navāī shī? Hajī mārā hṛudaya karatān jagat ā bahu j nānun chhe.
Hun nīkaḷī jāūn chhun jyānthī farī tyān nathī jāto;
Hajīye svarga jevun svarga paṇ mārā vinānun chhe.
Maḷe chhe lokanī kāndhe savārī eṭale ‘befāma’
Khudānā gharanun teḍun chhe, khudāne tyān javānun chhe.
Source : બરકત વિરાણી ‘બેફામ