પલંગ પાયે તને કુસુમમાળાવડે, બેહુ કર બાંધ્યો લાજ લોપી;
માહરે મંદિરથકિ કોણ મૂકાવશે, શું કરશે સહુ શોક્ય કોપી.
તું વનમાળી કાહાવે, હું કુસુમ વનવેલડી, નીર નિત સીચતો કાં અરોપી;
ભ્રમર જાએ ફુલ, ફુલ મકરંદ વશ, કમળમાં હેત ન રહ્યોરે રોપી.
પ્રીતનો કરનાર પ્રેમના પાત્રશું, તન મન પ્રાણ ત્યાં મેલે સોંપી;
ભણે નરસઈઓ જેમ રીસ ઊતરે, ત્યમ તું શિખ શાણી દે રે ગોપી.
Palang Paye Tane Kusummalavade
Pachhali ratana, padhariya nathaji, ghrumate lochane anga dole;
Behu pas sundari, bahe kanthe dhari, shobhit bhavan ko nahire tole;
Hun re sanmukh hui, ris manani gai, ubhi rahi chakit gati prem nirakhu;
Prabhuyane rasabhari, sukhadaj sharvari, nar saubhagyat joire harakhun.
Chokatan chara, charanashun mukti dhari, prabhune padharaviya palanga pithe;
Bhog sanjogathi, adhik sukh bhogavyun, ere murat eniper dithe.
Bhane narasinhayo nit neh te navanava, jahare govinda gunani samadhi;
Shun jane brahma sur snehani varata, bharya adhikarani adhivyadhi.
– નરસિંહ મહેતા