અમારે તો જ્યાં નાવ ડૂબી, કિનારો!
પુરુષાર્થ ઝખમી, જવાનીય ઝખમી,
અભિલાષા જૌહર કરીને બળી ગઈ;
હવે માત્ર કેસરિયાં જ બાકી છે, જીવન!
નથી એ વિના ક્યાંય બચવાનો આરો!
નથી જોઈતું અમને સાગરનું વર્ણન,
નથી જોઈતો અમને મોજાંનો ધારો;
અમારે તો જ્યાં નાવ અટકી, ભંવર છે,
અમારે તો જ્યાં નાવ ડૂબી, કિનારો!
હશે જ્યાં લગી રક્તનું છેલ્લું ટીપું,
લડત આપશું કાળ! નક્કી સમજજે;
જો માથું જશે તો લડી લેશું ધડથી,
પડ્યો છે મરણિયાથી તારે પનારો!
દુઆ કાજ પણ હાથ ઊઠતા નથી કાં,
એ સમજાવવું કેમ દુનિયાને મારે?
સ્વમાનીનું સચવાય જેનાથી ગૌરવ,
પ્રભુ પાસ પણ ક્યાં છે એવો સહારો?
ગણ્યાં જેને મારા જગતમાં, ઓ ઈશ્વર!
એ મારા જ મારા બનીને ફરે છે,
જમાનાની એવી હવા છે કે આજે
કહેતાં ડરું છું તને પણ હું મારો.
અમારી જીવન-ઊર્મિઓ ખાસ ત્યારે
લઈ તાલ પાયલનો અંગડાઈ લે છે;
જમાવે છે જ્યારે હવા પૂરેપૂરી
કઝાની મૃદંગો, ફનાની સિતારો.
નિમંત્રણ સ્વીકારી લે મઝધાર કેરું,
તકાદો છે એ ‘શૂન્ય’ આજે સમયનો
ગહનતાઓનો તાગ લેવો છે તારે
તો પકડી બેઠો છે શાનો કિનારો?
अमारे तो ज्यां नाव डूबी, किनारो!
पुरुषार्थ झखमी, जवानीय झखमी,
अभिलाषा जौहर करीने बळी गई;
हवे मात्र केसरियां ज बाकी छे, जीवन!
नथी ए विना क्यांय बचवानो आरो!
नथी जोईतुं अमने सागरनुं वर्णन,
नथी जोईतो अमने मोजांनो धारो;
अमारे तो ज्यां नाव अटकी, भंवर छे,
अमारे तो ज्यां नाव डूबी, किनारो!
हशे ज्यां लगी रक्तनुं छेल्लुं टीपुं,
लडत आपशुं काळ! नक्की समजजे;
जो माथुं जशे तो लडी लेशुं धडथी,
पड्यो छे मरणियाथी तारे पनारो!
दुआ काज पण हाथ ऊठता नथी कां,
ए समजाववुं केम दुनियाने मारे?
स्वमानीनुं सचवाय जेनाथी गौरव,
प्रभु पास पण क्यां छे एवो सहारो?
गण्यां जेने मारा जगतमां, ओ ईश्वर!
ए मारा ज मारा बनीने फरे छे,
जमानानी एवी हवा छे के आजे
कहेतां डरुं छुं तने पण हुं मारो.
अमारी जीवन-ऊर्मिओ खास त्यारे
लई ताल पायलनो अंगडाई ले छे;
जमावे छे ज्यारे हवा पूरेपूरी
कझानी मृदंगो, फनानी सितारो.
निमंत्रण स्वीकारी ले मझधार केरुं,
तकादो छे ए ‘शून्य’ आजे समयनो
गहनताओनो ताग लेवो छे तारे
तो पकडी बेठो छे शानो किनारो?
Amare To Jyan Nav Dubi, Kinaro!
Purusharth zakhami, javaniya zakhami,
Abhilasha jauhar karine bali gai;
Have matra kesariyan j baki chhe, jivana! Nathi e vina kyanya bachavano aro!
Nathi joitun amane sagaranun varnana,
Nathi joito amane mojanno dharo;
Amare to jyan nav ataki, bhanvar chhe,
Amare to jyan nav dubi, kinaro!
Hashe jyan lagi raktanun chhellun tipun,
Ladat apashun kala! Nakki samajaje;
Jo mathun jashe to ladi leshun dhadathi,
Padyo chhe maraniyathi tare panaro!
Dua kaj pan hath uthata nathi kan,
E samajavavun kem duniyane mare? Svamaninun sachavaya jenathi gaurava,
Prabhu pas pan kyan chhe evo saharo?
Ganyan jene mara jagataman, o ishvara! E mara j mara banine fare chhe,
Jamanani evi hava chhe ke aje
Kahetan darun chhun tane pan hun maro.
Amari jivana-urmio khas tyare
Lai tal payalano angadai le chhe;
Jamave chhe jyare hava purepuri
Kazani mrudango, fanani sitaro.
Nimantran svikari le mazadhar kerun,
Takado chhe e ‘shunya’ aje samayano
Gahanataono tag levo chhe tare
To pakadi betho chhe shano kinaro?
Amāre to jyān nāv ḍūbī, kināro!
Puruṣhārth zakhamī, javānīya zakhamī,
Abhilāṣhā jauhar karīne baḷī gaī;
Have mātra kesariyān j bākī chhe, jīvana! Nathī e vinā kyānya bachavāno āro!
Nathī joītun amane sāgaranun varṇana,
Nathī joīto amane mojānno dhāro;
Amāre to jyān nāv aṭakī, bhanvar chhe,
Amāre to jyān nāv ḍūbī, kināro!
Hashe jyān lagī raktanun chhellun ṭīpun,
Laḍat āpashun kāḷa! Nakkī samajaje;
Jo māthun jashe to laḍī leshun dhaḍathī,
Paḍyo chhe maraṇiyāthī tāre panāro!
Duā kāj paṇ hāth ūṭhatā nathī kān,
E samajāvavun kem duniyāne māre? Svamānīnun sachavāya jenāthī gaurava,
Prabhu pās paṇ kyān chhe evo sahāro?
Gaṇyān jene mārā jagatamān, o īshvara! E mārā j mārā banīne fare chhe,
Jamānānī evī havā chhe ke āje
Kahetān ḍarun chhun tane paṇ hun māro.
Amārī jīvana-ūrmio khās tyāre
Laī tāl pāyalano angaḍāī le chhe;
Jamāve chhe jyāre havā pūrepūrī
Kazānī mṛudango, fanānī sitāro.
Nimantraṇ svīkārī le mazadhār kerun,
Takādo chhe e ‘shūnya’ āje samayano
Gahanatāono tāg levo chhe tāre
To pakaḍī beṭho chhe shāno kināro?
Source : શૂન્ય’ પાલનપુરી