હું જાઉં છું! હું જાઉં છું!
હું જાઉં છું! હું જાઉં છું! ત્યાં આવશો કોઈ નહિ!
સો સો દિવાલો બાંધતાં ત્યાં ફાવશો કોઈ નહિ!
ના આંસુથી, ના જુલ્મથી, ના વસ્લથી, ના બંધથી,
દિલ જે ઉઠ્યું રોકાય ના! એ વાત છોડો કેદની!
સૌ ખુશ રહો જેમાં ખુશી! હું જ્યાં ખુશી તે હું કરું!
‘શું એ હતું? શું આ થયું?’ એ પૂછશો કોઈ નહિ!
પેદા કર્યો’તો ઇશ્ક ત્યાં ના કોઈને પૂછ્યું હતું;
એ ભૂંસવા જો છે ખુશી તો પૂછવું એ કૈં નથી.
આ ચશ્મ બુરજે છે ચડ્યું આલમ બધી નિહાળવા,
તે ચશ્મ પર પાટો તમે વીંટી હવે શકશો નહિ.
મારી કબર બાંધી અહીં ત્યાં કોઈને સુવારજો!
હું જ્યાં દટાઉં ત્યાં ફૂલોને વેરશો કોઈ નહિ!
શું પૂછવું? શું બોલવું? ખુશ છો અને રહેજો ખુશી!
વ્યર્થ આંસુ ખેરશો તો લૂછશે કોઈ નહિ.
हुं जाउं छुं! हुं जाउं छुं!
हुं जाउं छुं! हुं जाउं छुं! त्यां आवशो कोई नहि!
सो सो दिवालो बांधतां त्यां फावशो कोई नहि!
ना आंसुथी, ना जुल्मथी, ना वस्लथी, ना बंधथी,
दिल जे उठ्युं रोकाय ना! ए वात छोडो केदनी!
सौ खुश रहो जेमां खुशी! हुं ज्यां खुशी ते हुं करुं!
‘शुं ए हतुं? शुं आ थयुं?’ ए पूछशो कोई नहि!
पेदा कर्यो’तो इश्क त्यां ना कोईने पूछ्युं हतुं;
ए भूंसवा जो छे खुशी तो पूछवुं ए कैं नथी.
आ चश्म बुरजे छे चड्युं आलम बधी निहाळवा,
ते चश्म पर पाटो तमे वींटी हवे शकशो नहि.
मारी कबर बांधी अहीं त्यां कोईने सुवारजो!
हुं ज्यां दटाउं त्यां फूलोने वेरशो कोई नहि!
शुं पूछवुं? शुं बोलवुं? खुश छो अने रहेजो खुशी!
व्यर्थ आंसु खेरशो तो लूछशे कोई नहि.
Hun Jaun Chhun! Hun Jaun Chhun!
Hun jaun chhun! Hun jaun chhun! Tyan avasho koi nahi! So so divalo bandhatan tyan favasho koi nahi!
Na ansuthi, na julmathi, na vaslathi, na bandhathi,
Dil je uthyun rokaya na! E vat chhodo kedani!
Sau khush raho jeman khushi! Hun jyan khushi te hun karun!
‘shun e hatun? Shun a thayun?’ e puchhasho koi nahi!
Peda karyo’to ishka tyan na koine puchhyun hatun;
E bhunsava jo chhe khushi to puchhavun e kain nathi.
A chashma buraje chhe chadyun alam badhi nihalava,
Te chashma par pato tame vinti have shakasho nahi.
Mari kabar bandhi ahin tyan koine suvarajo! Hun jyan dataun tyan fulone verasho koi nahi!
Shun puchhavun? Shun bolavun? Khush chho ane rahejo khushi! Vyarth ansu kherasho to luchhashe koi nahi.
Hun jāun chhun! hun jāun chhun!
Hun jāun chhun! Hun jāun chhun! Tyān āvasho koī nahi! So so divālo bāndhatān tyān fāvasho koī nahi!
Nā ānsuthī, nā julmathī, nā vaslathī, nā bandhathī,
Dil je uṭhyun rokāya nā! E vāt chhoḍo kedanī!
Sau khush raho jemān khushī! Hun jyān khushī te hun karun!
‘shun e hatun? Shun ā thayun?’ e pūchhasho koī nahi!
Pedā karyo’to ishka tyān nā koīne pūchhyun hatun;
E bhūnsavā jo chhe khushī to pūchhavun e kain nathī.
Ā chashma buraje chhe chaḍyun ālam badhī nihāḷavā,
Te chashma par pāṭo tame vīnṭī have shakasho nahi.
Mārī kabar bāndhī ahīn tyān koīne suvārajo! Hun jyān daṭāun tyān fūlone verasho koī nahi!
Shun pūchhavun? Shun bolavun? Khush chho ane rahejo khushī! Vyarth ānsu kherasho to lūchhashe koī nahi.
Source : કલાપી