જીવન મારું! મરણ મારું!
જગતનાં અંત-આદિ બેઉ શોધે છે શરણ મારું
હવે શું જોઈએ મારે ? જીવન મારું મરણ મારું
અધૂરા સ્વપ્ન પેઠે કાં થયું પ્રગટીકરણ મારું
હશે કો અર્ધ-બીડી આંખડી કાજે સ્મરણ મારું
અગર ના ડૂબતે ગ્લાનિ મહીં મજબૂર માનવતા
કવિ રૂપે કદી ના થાત જગમાં અવતરણ મારું
અણુથી અલ્પ માનીને ભલે આજે વગોવી લો
નહીં સાંખી શકે બ્રહ્માંડ કાલે વિસ્તરણ મારું
કહી દો સાફ ઈશ્વરને છંછેડે નહીં મુજને
નહીં રાખે બનાવટનો ભરમ સ્પષ્ટીકરણ મારું
કહો ધર્મીને સંભળાવે નહિ માયાની રામાયણ
નથ એ રામ કોઈમાં કરી જાયે હરણ મારું
રડું છું કેમ ફૂલો પર? હસું છું કેમ ઝાકળ પર
ચમન-ઘેલાં નહિ સમજે કદાપિ આચરણ મારું
હું નામે શૂન્ય છું ને શૂન્ય રહેવાનો પરિણામે
ખસેડી તો જુઓ દ્દષ્ટિ ઉપરથી આવરણ મારું
जीवन मारुं! मरण मारुं!
जगतनां अंत-आदि बेउ शोधे छे शरण मारुं
हवे शुं जोईए मारे ? जीवन मारुं मरण मारुं
अधूरा स्वप्न पेठे कां थयुं प्रगटीकरण मारुं
हशे को अर्ध-बीडी आंखडी काजे स्मरण मारुं
अगर ना डूबते ग्लानि महीं मजबूर मानवता
कवि रूपे कदी ना थात जगमां अवतरण मारुं
अणुथी अल्प मानीने भले आजे वगोवी लो
नहीं सांखी शके ब्रह्मांड काले विस्तरण मारुं
कही दो साफ ईश्वरने छंछेडे नहीं मुजने
नहीं राखे बनावटनो भरम स्पष्टीकरण मारुं
कहो धर्मीने संभळावे नहि मायानी रामायण
नथ ए राम कोईमां करी जाये हरण मारुं
रडुं छुं केम फूलो पर? हसुं छुं केम झाकळ पर
चमन-घेलां नहि समजे कदापि आचरण मारुं
हुं नामे शून्य छुं ने शून्य रहेवानो परिणामे
खसेडी तो जुओ द्दष्टि उपरथी आवरण मारुं
Jivan Marun! Maran Marun!
Jagatanan anta-adi beu shodhe chhe sharan marun
Have shun joie mare ? jivan marun maran marun
Adhura svapna pethe kan thayun pragatikaran marun
Hashe ko ardha-bidi ankhadi kaje smaran marun
Agar na dubate glani mahin majabur manavata
Kavi rupe kadi na that jagaman avataran marun
Anuthi alpa manine bhale aje vagovi lo
Nahin sankhi shake brahmanda kale vistaran marun
Kahi do saf ishvarane chhanchhede nahin mujane
Nahin rakhe banavatano bharam spashtikaran marun
Kaho dharmine sanbhalave nahi mayani ramayana
Nath e ram koiman kari jaye haran marun
Radun chhun kem fulo para? Hasun chhun kem zakal para
Chamana-ghelan nahi samaje kadapi acharan marun
Hun name shunya chhun ne shunya rahevano pariname
Khasedi to juo ddashti uparathi avaran marun
Jīvan mārun! Maraṇ mārun!
Jagatanān anta-ādi beu shodhe chhe sharaṇ mārun
Have shun joīe māre ? jīvan mārun maraṇ mārun
Adhūrā svapna peṭhe kān thayun pragaṭīkaraṇ mārun
Hashe ko ardha-bīḍī ānkhaḍī kāje smaraṇ mārun
Agar nā ḍūbate glāni mahīn majabūr mānavatā
Kavi rūpe kadī nā thāt jagamān avataraṇ mārun
Aṇuthī alpa mānīne bhale āje vagovī lo
Nahīn sānkhī shake brahmānḍa kāle vistaraṇ mārun
Kahī do sāf īshvarane chhanchheḍe nahīn mujane
Nahīn rākhe banāvaṭano bharam spaṣhṭīkaraṇ mārun
Kaho dharmīne sanbhaḷāve nahi māyānī rāmāyaṇa
Nath e rām koīmān karī jāye haraṇ mārun
Raḍun chhun kem fūlo para? Hasun chhun kem zākaḷ para
Chamana-ghelān nahi samaje kadāpi ācharaṇ mārun
Hun nāme shūnya chhun ne shūnya rahevāno pariṇāme
Khaseḍī to juo ddaṣhṭi uparathī āvaraṇ mārun
Source : શૂન્ય’ પાલનપુરી