ક્યાં છો ચંદ્રકાન્ત?
ક્યાં છો ચંદ્રકાન્ત? તમે ક્યાં છો? ક્યાં છો?
તમારા આ બોલાયેલા – લખાયેલા શબ્દો,
– એમાં તમે નથી, તમારી છે છાયા;
– જેને તમારું ના સ્હેજે અભિજ્ઞાન.
ચંદ્રકાન્ત!
તમોને ભુલાવી દેતા તમારા અરીસા
– એને તોડીફોડી કેમ નથી દેતા?
તમારી જ આરતીને સહી લો છો શાને?
કેમ ફૂંક મારી હોલવી ના દેતા?
તેજના તમિસ્રમાંથી નીકળો રે બહાર,
તમારું જે રૂપ, જુઓ તમારીયે પાર!
શ્વાસથી ઉચ્છ્વાસના ઝૂલાએ રોજ ઝૂલો,
કદી અંતરાલે માંડી ખરી મીટ?
કોનો લય, કોની ગતિ, કોનું રૂપ
– જેનો આમ નિષ્પંદ શો છંદ
ઊંડો નસે નસે ચાલે?
ફૂલ જેમ હસો છો ને કરો છો કલ્લોલ!
તમે જાણો છો?
– અનંતમાં જે અંતે તમે ઝૂલો
એ કાળના તરુની કોણ ડાળ?
‘ચંદ્રકાન્ત’ નામની ધજાઓ જ્યાં ચઢાવી,
એ જ મંદિરે ના જાણે કોઈ ‘ચંદ્રકાન્ત’ કોણ!
ચંદ્રકાન્ત, તમોએ જે ઉછેર્યું એ ઘર,
એ જ જાણે નહિ ‘ચંદ્રકાન્ત’ કોણ!
‘ચંદ્રકાન્ત’ નામના જે રાજપથે ચાલો
એને તમારાં ના પગલાંની જાણ.
ઢગ ઢગ ફૂલોએ જે પામ્યા તમે માન,
એમાં તમારા જ સ્મિતની ના શાન.
‘ચંદ્રકાન્ત’ નામની દીવાલો ઓઢી ઓઢી
તમે શ્વાસે શ્વાસે મમી થતા ચાલ્યા!
‘ચંદ્રકાન્ત’ – એ જ તમે એમ માની–ચાલી,
ભલા ખુદનેય દૂર ઠીક રાખ્યા!
‘ચંદ્રકાન્ત’ નામ પઢ્યા પોપટની જેમ
તોય,
મરચાના જેટલીયે
ચાંચને તમારી પૂછો,
‘ચંદ્રકાન્ત’ નામની પિછાન છે કે કેમ?
‘ચંદ્રકાન્ત’ નામ માટે
શબ્દોના મિનારા ચણ્યા,
સંબંધોનાં જાળ વણ્યાં,
પરઘેર પાણી ભર્યાં,
રંગલાના વેશ કર્યા,
સાત સાત પૂછડાં ઉગાડ્યાં ને કપાવ્યા કર્યાં!
કેટલાયે કૅમેરાની આંખો પ્હેરી,
અંધકારો આંજી આંજી,
પ્રકાશોથી રંગી રંગી,
પ્લેટોમાં ઠાંસી ઠાંસીને,
ચંદ્રકાન્તો ચારે કોર મૂકી મૂકી જોયા;
ચંદ્રકાન્ત પાના જેવા સાવ કોરા!
ચારેકોર ચંદ્રકાન્તો
ખીચોખીચ
કીડિયારાં રચી રચી જીવે,
– એમાં હું જ હોઉં એવો સાચો
એક તો બતાવો મને
ચંદ્રકાન્ત ક્યાં છે?
ક્યાં છે?
ક્યાં છે?
क्यां छो चंद्रकान्त?
क्यां छो चंद्रकान्त? तमे क्यां छो? क्यां छो?
तमारा आ बोलायेला – लखायेला शब्दो,
– एमां तमे नथी, तमारी छे छाया;
– जेने तमारुं ना स्हेजे अभिज्ञान.
चंद्रकान्त!
तमोने भुलावी देता तमारा अरीसा
– एने तोडीफोडी केम नथी देता?
तमारी ज आरतीने सही लो छो शाने?
केम फूंक मारी होलवी ना देता?
तेजना तमिस्रमांथी नीकळो रे बहार,
तमारुं जे रूप, जुओ तमारीये पार!
श्वासथी उच्छ्वासना झूलाए रोज झूलो,
कदी अंतराले मांडी खरी मीट?
कोनो लय, कोनी गति, कोनुं रूप
– जेनो आम निष्पंद शो छंद
ऊंडो नसे नसे चाले?
फूल जेम हसो छो ने करो छो कल्लोल!
तमे जाणो छो?
– अनंतमां जे अंते तमे झूलो
ए काळना तरुनी कोण डाळ?
‘चंद्रकान्त’ नामनी धजाओ ज्यां चढावी,
ए ज मंदिरे ना जाणे कोई ‘चंद्रकान्त’ कोण!
चंद्रकान्त, तमोए जे उछेर्युं ए घर,
ए ज जाणे नहि ‘चंद्रकान्त’ कोण!
‘चंद्रकान्त’ नामना जे राजपथे चालो
एने तमारां ना पगलांनी जाण.
ढग ढग फूलोए जे पाम्या तमे मान,
एमां तमारा ज स्मितनी ना शान.
‘चंद्रकान्त’ नामनी दीवालो ओढी ओढी
तमे श्वासे श्वासे ममी थता चाल्या!
‘चंद्रकान्त’ – ए ज तमे एम मानी–चाली,
भला खुदनेय दूर ठीक राख्या!
‘चंद्रकान्त’ नाम पढ्या पोपटनी जेम
तोय,
मरचाना जेटलीये
चांचने तमारी पूछो,
‘चंद्रकान्त’ नामनी पिछान छे के केम?
‘चंद्रकान्त’ नाम माटे
शब्दोना मिनारा चण्या,
संबंधोनां जाळ वण्यां,
परघेर पाणी भर्यां,
रंगलाना वेश कर्या,
सात सात पूछडां उगाड्यां ने कपाव्या कर्यां!
केटलाये कॅमेरानी आंखो प्हेरी,
अंधकारो आंजी आंजी,
प्रकाशोथी रंगी रंगी,
प्लेटोमां ठांसी ठांसीने,
चंद्रकान्तो चारे कोर मूकी मूकी जोया;
चंद्रकान्त पाना जेवा साव कोरा!
चारेकोर चंद्रकान्तो
खीचोखीच
कीडियारां रची रची जीवे,
– एमां हुं ज होउं एवो साचो
एक तो बतावो मने
चंद्रकान्त क्यां छे?
क्यां छे?
क्यां छे?
Kyan Chho Chandrakanta?
Kyan chho chandrakanta? Tame kyan chho? Kyan chho? Tamara a bolayela - lakhayela shabdo,
- eman tame nathi, tamari chhe chhaya;
- jene tamarun na sheje abhijnyana. Chandrakanta! Tamone bhulavi deta tamara arisa
- ene todifodi kem nathi deta? Tamari j aratine sahi lo chho shane? Kem funka mari holavi na deta?
Tejana tamisramanthi nikalo re bahara,
Tamarun je rupa, juo tamariye para!
Shvasathi uchchhvasana zulae roj zulo,
Kadi antarale mandi khari mita?
Kono laya, koni gati, konun rupa
- jeno am nishpanda sho chhanda
Undo nase nase chale?
Ful jem haso chho ne karo chho kallola!
Tame jano chho?
- anantaman je ante tame zulo
E kalana taruni kon dala?
‘chandrakanta’ namani dhajao jyan chadhavi,
E j mandire na jane koi ‘chandrakanta’ kona! Chandrakanta, tamoe je uchheryun e ghara,
E j jane nahi ‘chandrakanta’ kona!
‘chandrakanta’ namana je rajapathe chalo
Ene tamaran na pagalanni jana. Dhag dhag fuloe je pamya tame mana,
Eman tamara j smitani na shana.
‘chandrakanta’ namani divalo odhi odhi
Tame shvase shvase mami thata chalya!
‘chandrakanta’ - e j tame em mani-chali,
Bhala khudaneya dur thik rakhya!
‘chandrakanta’ nam padhya popatani jema
Toya,
Marachana jetaliye
Chanchane tamari puchho,
‘chandrakanta’ namani pichhan chhe ke kema?
‘chandrakanta’ nam mate
Shabdona minara chanya,
Sanbandhonan jal vanyan,
Paragher pani bharyan,
Rangalana vesh karya,
Sat sat puchhadan ugadyan ne kapavya karyan!
Ketalaye kemerani ankho pheri,
Andhakaro anji anji,
Prakashothi rangi rangi,
Pletoman thansi thansine,
Chandrakanto chare kor muki muki joya;
Chandrakanta pana jeva sav kora!
Charekor chandrakanto
Khichokhicha
Kidiyaran rachi rachi jive,
- eman hun j houn evo sacho
Ek to batavo mane
Chandrakanta kyan chhe? Kyan chhe? Kyan chhe?
Kyān chho chandrakānta?
Kyān chho chandrakānta? Tame kyān chho? Kyān chho? Tamārā ā bolāyelā – lakhāyelā shabdo,
– emān tame nathī, tamārī chhe chhāyā;
– jene tamārun nā sheje abhijnyāna. Chandrakānta! Tamone bhulāvī detā tamārā arīsā
– ene toḍīfoḍī kem nathī detā? Tamārī j āratīne sahī lo chho shāne? Kem fūnka mārī holavī nā detā?
Tejanā tamisramānthī nīkaḷo re bahāra,
Tamārun je rūpa, juo tamārīye pāra!
Shvāsathī uchchhvāsanā zūlāe roj zūlo,
Kadī antarāle mānḍī kharī mīṭa?
Kono laya, konī gati, konun rūpa
– jeno ām niṣhpanda sho chhanda
Ūnḍo nase nase chāle?
Fūl jem haso chho ne karo chho kallola!
Tame jāṇo chho?
– anantamān je ante tame zūlo
E kāḷanā tarunī koṇ ḍāḷa?
‘chandrakānta’ nāmanī dhajāo jyān chaḍhāvī,
E j mandire nā jāṇe koī ‘chandrakānta’ koṇa! Chandrakānta, tamoe je uchheryun e ghara,
E j jāṇe nahi ‘chandrakānta’ koṇa!
‘chandrakānta’ nāmanā je rājapathe chālo
Ene tamārān nā pagalānnī jāṇa. Ḍhag ḍhag fūloe je pāmyā tame māna,
Emān tamārā j smitanī nā shāna.
‘chandrakānta’ nāmanī dīvālo oḍhī oḍhī
Tame shvāse shvāse mamī thatā chālyā!
‘chandrakānta’ – e j tame em mānī–chālī,
Bhalā khudaneya dūr ṭhīk rākhyā!
‘chandrakānta’ nām paḍhyā popaṭanī jema
Toya,
Marachānā jeṭalīye
Chānchane tamārī pūchho,
‘chandrakānta’ nāmanī pichhān chhe ke kema?
‘chandrakānta’ nām māṭe
Shabdonā minārā chaṇyā,
Sanbandhonān jāḷ vaṇyān,
Paragher pāṇī bharyān,
Rangalānā vesh karyā,
Sāt sāt pūchhaḍān ugāḍyān ne kapāvyā karyān!
Keṭalāye kĕmerānī ānkho pherī,
Andhakāro ānjī ānjī,
Prakāshothī rangī rangī,
Pleṭomān ṭhānsī ṭhānsīne,
Chandrakānto chāre kor mūkī mūkī joyā;
Chandrakānta pānā jevā sāv korā!
Chārekor chandrakānto
Khīchokhīcha
Kīḍiyārān rachī rachī jīve,
– emān hun j houn evo sācho
Ek to batāvo mane
Chandrakānta kyān chhe? Kyān chhe? Kyān chhe?
Source : ચંદ્રકાન્ત શેઠ