લાગણીવશ હૃદય!
તું ન માને કહ્યું, તું ન વર્તે સમય,
લાગણીવશ હૃદય! લાગણીવશ હૃદય!
છે મને રાત દી એક તારો જ ભય.
લાગણીવશ હૃદય! લાગણીવશ હૃદય!
જોતજોતાંમાં થઈ જાય તારું દફન,
વાતો વાતોમાં થઈ જાય અશ્રુ-વહન.
દવ દીસે છે કદી તો કદી જળપ્રલય,
લાગણીવશ હૃદય! લાગણીવશ હૃદય!
કોઈ દુઃખિયાનું દુઃખ જોઈ ડૂબી જવું,
હોય સૌન્દર્ય સામે તો કહેવું જ શું!
અસ્ત તારો ઘડીમાં, ઘડીમાં ઉદય,
લાગણીવશ હૃદય! લાગણીવશ હૃદય!
એ ખરું છે કે દુઃખ મુજથી સે’વાય ના.
એ ય સાચું તને કાંઈ કે’વાય ના.
હાર એ ને ગણું કે ગણું હું વિજય?
લાગણીવશ હૃદય! લાગણીવશ હૃદય!
આભ ધરતીને આવી ભલેને અડે,
તારે પગલે જ મારે વિહરવું પડે!
તારી હઠ પર છે કુરબાન લાખો વિનય,
લાગણીવશ હૃદય! લાગણીવશ હૃદય!
મારે પડખે રહી કોઈનો દમ ન ભર,
સાવ બાળક ન બન, ઉદ્ધતાઇ ન કર!
બીક સંજોગની છે, બૂરો છે સમય,
લાગણીવશ હૃદય! લાગણીવશ હૃદય!
એક વાતાવરણ સરજીએ હર પળે.
આ જગતની સભા કાન દઈ સાંભળે,
હું કવિતા બનું, તું બની જા વિષય.
લાગણીવશ હૃદય! લાગણીવશ હૃદય!
એક સોનેરી અપરાધની તું સજા,
પાત્રમાં દુઃખના જાણે ભરી છે મઝા,
જખ્મ રંગીન છે, દર્દ આનંદમય,
લાગણીવશ હૃદય! લાગણીવશ હૃદય!
પારકી આગમાં જઈને હોમાય છે.
તારે કારણ ‘ગની’ પણ વગોવાય છે.
લોક ચર્ચાનો એ થઇ પડ્યો છે વિષય,
લાગણીવશ હૃદય! લાગણીવશ હૃદય!
लागणीवश हृदय!
तुं न माने कह्युं, तुं न वर्ते समय,
लागणीवश हृदय! लागणीवश हृदय!
छे मने रात दी एक तारो ज भय.
लागणीवश हृदय! लागणीवश हृदय!
जोतजोतांमां थई जाय तारुं दफन,
वातो वातोमां थई जाय अश्रु-वहन.
दव दीसे छे कदी तो कदी जळप्रलय,
लागणीवश हृदय! लागणीवश हृदय!
कोई दुःखियानुं दुःख जोई डूबी जवुं,
होय सौन्दर्य सामे तो कहेवुं ज शुं!
अस्त तारो घडीमां, घडीमां उदय,
लागणीवश हृदय! लागणीवश हृदय!
ए खरुं छे के दुःख मुजथी से’वाय ना.
ए य साचुं तने कांई के’वाय ना.
हार ए ने गणुं के गणुं हुं विजय?
लागणीवश हृदय! लागणीवश हृदय!
आभ धरतीने आवी भलेने अडे,
तारे पगले ज मारे विहरवुं पडे!
तारी हठ पर छे कुरबान लाखो विनय,
लागणीवश हृदय! लागणीवश हृदय!
मारे पडखे रही कोईनो दम न भर,
साव बाळक न बन, उद्धताइ न कर!
बीक संजोगनी छे, बूरो छे समय,
लागणीवश हृदय! लागणीवश हृदय!
एक वातावरण सरजीए हर पळे.
आ जगतनी सभा कान दई सांभळे,
हुं कविता बनुं, तुं बनी जा विषय.
लागणीवश हृदय! लागणीवश हृदय!
एक सोनेरी अपराधनी तुं सजा,
पात्रमां दुःखना जाणे भरी छे मझा,
जख्म रंगीन छे, दर्द आनंदमय,
लागणीवश हृदय! लागणीवश हृदय!
पारकी आगमां जईने होमाय छे.
तारे कारण ‘गनी’ पण वगोवाय छे.
लोक चर्चानो ए थइ पड्यो छे विषय,
लागणीवश हृदय! लागणीवश हृदय!
Laganivash Hrudaya!
Tun n mane kahyun, tun n varte samaya,
Laganivash hrudaya! Laganivash hrudaya! Chhe mane rat di ek taro j bhaya. Laganivash hrudaya! Laganivash hrudaya!
Jotajotanman thai jaya tarun dafana,
Vato vatoman thai jaya ashru-vahana. Dav dise chhe kadi to kadi jalapralaya,
Laganivash hrudaya! Laganivash hrudaya!
Koi duahkhiyanun duahkh joi dubi javun,
Hoya saundarya same to kahevun j shun! Asta taro ghadiman, ghadiman udaya,
Laganivash hrudaya! Laganivash hrudaya!
E kharun chhe ke duahkh mujathi se’vaya na. E ya sachun tane kani ke’vaya na. Har e ne ganun ke ganun hun vijaya? Laganivash hrudaya! Laganivash hrudaya!
Abh dharatine avi bhalene ade,
Tare pagale j mare viharavun pade! Tari hath par chhe kuraban lakho vinaya,
Laganivash hrudaya! laganivash hrudaya!
Mare padakhe rahi koino dam n bhara,
Sav balak n bana, uddhatai n kara! Bik sanjogani chhe, buro chhe samaya,
Laganivash hrudaya! Laganivash hrudaya!
Ek vatavaran sarajie har pale. A jagatani sabha kan dai sanbhale,
Hun kavita banun, tun bani ja vishaya. Laganivash hrudaya! Laganivash hrudaya!
Ek soneri aparadhani tun saja,
Patraman duahkhana jane bhari chhe maza,
Jakhma rangin chhe, darda anandamaya,
Laganivash hrudaya! Laganivash hrudaya!
Paraki agaman jaine homaya chhe. Tare karan ‘gani’ pan vagovaya chhe. Lok charchano e thai padyo chhe vishaya,
Laganivash hrudaya! Laganivash hrudaya!
Lāgaṇīvash hṛudaya!
Tun n māne kahyun, tun n varte samaya,
Lāgaṇīvash hṛudaya! Lāgaṇīvash hṛudaya! Chhe mane rāt dī ek tāro j bhaya. Lāgaṇīvash hṛudaya! Lāgaṇīvash hṛudaya!
Jotajotānmān thaī jāya tārun dafana,
Vāto vātomān thaī jāya ashru-vahana. Dav dīse chhe kadī to kadī jaḷapralaya,
Lāgaṇīvash hṛudaya! Lāgaṇīvash hṛudaya!
Koī duahkhiyānun duahkh joī ḍūbī javun,
Hoya saundarya sāme to kahevun j shun! Asta tāro ghaḍīmān, ghaḍīmān udaya,
Lāgaṇīvash hṛudaya! Lāgaṇīvash hṛudaya!
E kharun chhe ke duahkh mujathī se’vāya nā. E ya sāchun tane kānī ke’vāya nā. Hār e ne gaṇun ke gaṇun hun vijaya? Lāgaṇīvash hṛudaya! Lāgaṇīvash hṛudaya!
Ābh dharatīne āvī bhalene aḍe,
Tāre pagale j māre viharavun paḍe! Tārī haṭh par chhe kurabān lākho vinaya,
Lāgaṇīvash hṛudaya! lāgaṇīvash hṛudaya!
Māre paḍakhe rahī koīno dam n bhara,
Sāv bāḷak n bana, uddhatāi n kara! Bīk sanjoganī chhe, būro chhe samaya,
Lāgaṇīvash hṛudaya! Lāgaṇīvash hṛudaya!
Ek vātāvaraṇ sarajīe har paḷe. Ā jagatanī sabhā kān daī sānbhaḷe,
Hun kavitā banun, tun banī jā viṣhaya. Lāgaṇīvash hṛudaya! Lāgaṇīvash hṛudaya!
Ek sonerī aparādhanī tun sajā,
Pātramān duahkhanā jāṇe bharī chhe mazā,
Jakhma rangīn chhe, darda ānandamaya,
Lāgaṇīvash hṛudaya! Lāgaṇīvash hṛudaya!
Pārakī āgamān jaīne homāya chhe. Tāre kāraṇ ‘ganī’ paṇ vagovāya chhe. Lok charchāno e thai paḍyo chhe viṣhaya,
Lāgaṇīvash hṛudaya! Lāgaṇīvash hṛudaya!
Source : ગની દહીંવાળા