મૃત્યુ ન કહો
મ્હેકમાં મ્હેક મળી જાય તો મૃત્યુ ન કહો
તેજમાં તેજ ભળી જાય તો મૃત્યુ ન કહો
રાહ જુદો જ જો ફંટાય તો મૃત્યુ ન કહો
શ્વાસની લીલા સમેટાય તો મૃત્યુ ન કહો
દીર્ઘ યાત્રાની જરૂરતથી સજ્જ થઈ જઈને
એક મંઝિલની લગન આંખે ઊતરવા દઈને
ભાનની ક્ષણને કાળજીથી સમેટી લઈને
‘આવજો’ કહીને કોઈ જાય તો મૃત્યુ ન કહો
જે નરી આંખે જણાયાં ન એ તત્વો કળવા
જે અગોચર છે એ અસ્તિત્વને હરદમ મળવા
દૂર દુનિયાનાં રહસ્યોનો તાગ મેળવવા
દૃષ્ટિ જો આંખથી છલકાય તો મૃત્યુ ન કહો
શબ્દ ક્યાં પહોંચે છે તે જાતે નીરખવા માટે
ભાનની સૃષ્ટિની સીમાને પરખવા માટે
દિલના વિસ્તારની દુનિયાઓમાં વસવા માટે
કોઈ મહેફિલથી ઊઠી જાય તો મૃત્યુ ન કહો
मृत्यु न कहो
म्हेकमां म्हेक मळी जाय तो मृत्यु न कहो
तेजमां तेज भळी जाय तो मृत्यु न कहो
राह जुदो ज जो फंटाय तो मृत्यु न कहो
श्वासनी लीला समेटाय तो मृत्यु न कहो
दीर्घ यात्रानी जरूरतथी सज्ज थई जईने
एक मंझिलनी लगन आंखे ऊतरवा दईने
भाननी क्षणने काळजीथी समेटी लईने
‘आवजो’ कहीने कोई जाय तो मृत्यु न कहो
जे नरी आंखे जणायां न ए तत्वो कळवा
जे अगोचर छे ए अस्तित्वने हरदम मळवा
दूर दुनियानां रहस्योनो ताग मेळववा
दृष्टि जो आंखथी छलकाय तो मृत्यु न कहो
शब्द क्यां पहोंचे छे ते जाते नीरखवा माटे
भाननी सृष्टिनी सीमाने परखवा माटे
दिलना विस्तारनी दुनियाओमां वसवा माटे
कोई महेफिलथी ऊठी जाय तो मृत्यु न कहो
Mrutyu N Kaho
Mhekaman mhek mali jaya to mrutyu n kaho
Tejaman tej bhali jaya to mrutyu n kaho
Rah judo j jo fantaya to mrutyu n kaho
Shvasani lila sametaya to mrutyu n kaho
Dirgh yatrani jaruratathi sajja thai jaine
Ek manzilani lagan ankhe utarava daine
Bhanani kshanane kalajithi sameti laine
‘avajo’ kahine koi jaya to mrutyu n kaho
Je nari ankhe janayan n e tatvo kalava
Je agochar chhe e astitvane haradam malava
Dur duniyanan rahasyono tag melavava
Drushti jo ankhathi chhalakaya to mrutyu n kaho
Shabda kyan pahonche chhe te jate nirakhava mate
Bhanani srushtini simane parakhava mate
Dilana vistarani duniyaoman vasava mate
Koi mahefilathi uthi jaya to mrutyu n kaho
Mṛutyu n kaho
Mhekamān mhek maḷī jāya to mṛutyu n kaho
Tejamān tej bhaḷī jāya to mṛutyu n kaho
Rāh judo j jo fanṭāya to mṛutyu n kaho
Shvāsanī līlā sameṭāya to mṛutyu n kaho
Dīrgh yātrānī jarūratathī sajja thaī jaīne
Ek manzilanī lagan ānkhe ūtaravā daīne
Bhānanī kṣhaṇane kāḷajīthī sameṭī laīne
‘āvajo’ kahīne koī jāya to mṛutyu n kaho
Je narī ānkhe jaṇāyān n e tatvo kaḷavā
Je agochar chhe e astitvane haradam maḷavā
Dūr duniyānān rahasyono tāg meḷavavā
Dṛuṣhṭi jo ānkhathī chhalakāya to mṛutyu n kaho
Shabda kyān pahonche chhe te jāte nīrakhavā māṭe
Bhānanī sṛuṣhṭinī sīmāne parakhavā māṭe
Dilanā vistāranī duniyāomān vasavā māṭe
Koī mahefilathī ūṭhī jāya to mṛutyu n kaho
Source : હરીન્દ્ર દવે