રણઝણ મીણા ચડ્યા
અમથા અમથા અડ્યા
કે અમને રણઝણ મીણા ચડ્યા
એક ખૂણામાં પડી રહેલા
હતા અમે તંબુર
ખટક અમારે હતી કોઈ દી
બજવું નહિ બેસૂર
રહ્યાં મૂક થઈને અબોલ મનડે
છાના છાના રડ્યા
કે અમને રણઝણ મીણા ચડ્યા
જનમ જનમ કૈં ગયા વીતી ને
ચડી ઉતરી ખોળ
અમે ન કિન્તુ રણઝણવાનો
કર્યો ન કદીયે ડોળ
અમે અમારે રહ્યાં અઘોરી
નહીં કોઈને નડ્યા
કે અમને રણઝણ મીણા ચડ્યા
આ જનમારે ગયા અચાનક
અડી કોઈના હાથ
અડ્યા ન કેવળ થયા તમારા
તાર તારના નાથ
સૂર સામટા રહ્યાં સંચરી
અંગ અંગથી દડ્યા
કે અમને રણઝણ મીણા ચડ્યા
હવે લાખ મથીએ નવ તો યે
રહે મૂક અમ હૈયું
સૂરાવલિ લઈ રહ્યું છે
સાંવરનું સામૈયું
જુગ જુગ ઝંખ્યા સરોદસ્વામી
જોતે જોતે જડ્યા
કે અમને રણઝણ મીણા ચડ્યા
-મનુભાઈ ત્રિવેદી ‘સરોદ’
Ranazan Min Chadya
Amath amath adya
Ke amane ranazan min chadya
Ek khunaman padi rahela
Hat ame tanbura
Khaṭak amare hati koi di
Bajavun nahi besura
Rahyan muk thaine abol manade
Chhan chhan radya
Ke amane ranazan min chadya
Janam janam kain gaya viti ne
Chadi utari khola
Ame n kintu ranazanavano
Karyo n kadiye dola
Ame amare rahyan aghori
Nahin koine nadya
Ke amane ranazan min chadya
A janamare gaya achanaka
Adi koin hatha
Adya n keval thaya tamara
Tar taran natha
Sur samat rahyan sanchari
Anga angathi dadya
Ke amane ranazan min chadya
Have lakh mathie nav to ye
Rahe muk am haiyun
Suravali lai rahyun chhe
Sanvaranun samaiyun
Jug jug zankhya sarodaswami
Jote jote jadya
Ke amane ranazan min chadya
-manubhai trivedi ‘saroda’
Source: Mavjibhai