સૌંદર્યનું ગાણું મુખે મારે હજો
સૌંદર્યનું ગાણું મુખે મારે હજો,
જ્યારે પડે ઘા આકરા
જ્યારે વિરૂપ બને સહુ
ને વેદનાની ઝાળમાં
સળગી ઉઠે વન સામટાં,
ત્યારે અગોચર કોઈ ખૂણે,
નીલવર્ણા, ડોલતાં, હસતાં, કૂણાં
તરણાં તણું ગાણું મુખે મારે હજો,
સૌન્દર્યનું ગાણું મુખે મારે હજો.
સ્વપ્નથી ભરપુર આ
મારા મિનારાઓ પરે
જ્યારે પ્રહારો વજ્રના આવી પડે,
નોબતો સંહારની આવી ગડે,
ને ધૂળભેગા કાટમાળો પીંખતી,
ઉપહાસની ડમરી કદી ઉંચી ચડે,
ત્યારે અરે!
પ્રેમે, પ્રફુલ્લિત કો સ્વરે,
આ વિશ્વના માંગલ્યનું ગાણું મુખે મારે હજો,
સૌંદર્યનું ગાણું મુખે મારે હજો.
એક દિ’ જેને, પ્રભુ!
અંકે પ્રથમ અણબોધ ખોલી લોચનો
પામી ગયો જ્યાં હૂંફ હું પહેલી ક્ષણે
ને પ્રેમનાં ધાવણ મહીં
પોષાઈ જીવ્યો છું અહીં
હેતાળ એ ભૂમિ તણે
હૈયે જીવનમાં શીખવજો સર્વસ્વ મારું સીંચતાં
ને કોઈ વેળા આખરે આ લોચનોને મીંચતા
એના પ્રકાશિત પ્રાણનું
એના હુલાસિત ગાનનું
એના હુલાસિત દાનનું ગાણું મુખે મારે હજો!
આવતાં જેવું હતું
જાતાંય એવું રાખજો,
ઉત્સવ તણું ટાણું સુખે ત્યારે હજો,
સૌંદર્યનું ગાણું મુખે મારે હજો.
सौंदर्यनुं गाणुं मुखे मारे हजो
सौंदर्यनुं गाणुं मुखे मारे हजो,
ज्यारे पडे घा आकरा
ज्यारे विरूप बने सहु
ने वेदनानी झाळमां
सळगी उठे वन सामटां,
त्यारे अगोचर कोई खूणे,
नीलवर्णा, डोलतां, हसतां, कूणां
तरणां तणुं गाणुं मुखे मारे हजो,
सौन्दर्यनुं गाणुं मुखे मारे हजो.
स्वप्नथी भरपुर आ
मारा मिनाराओ परे
ज्यारे प्रहारो वज्रना आवी पडे,
नोबतो संहारनी आवी गडे,
ने धूळभेगा काटमाळो पींखती,
उपहासनी डमरी कदी उंची चडे,
त्यारे अरे!
प्रेमे, प्रफुल्लित को स्वरे,
आ विश्वना मांगल्यनुं गाणुं मुखे मारे हजो,
सौंदर्यनुं गाणुं मुखे मारे हजो.
एक दि’ जेने, प्रभु!
अंके प्रथम अणबोध खोली लोचनो
पामी गयो ज्यां हूंफ हुं पहेली क्षणे
ने प्रेमनां धावण महीं
पोषाई जीव्यो छुं अहीं
हेताळ ए भूमि तणे
हैये जीवनमां शीखवजो सर्वस्व मारुं सींचतां
ने कोई वेळा आखरे आ लोचनोने मींचता
एना प्रकाशित प्राणनुं
एना हुलासित गाननुं
एना हुलासित दाननुं गाणुं मुखे मारे हजो!
आवतां जेवुं हतुं
जातांय एवुं राखजो,
उत्सव तणुं टाणुं सुखे त्यारे हजो,
सौंदर्यनुं गाणुं मुखे मारे हजो.
Saundaryanun Ganun Mukhe Mare Hajo
Saundaryanun ganun mukhe mare hajo,
Jyare pade gha akara
Jyare virup bane sahu
Ne vedanani zalaman
Salagi uthe van samatan,
Tyare agochar koi khune,
Nilavarna, dolatan, hasatan, kunan
Taranan tanun ganun mukhe mare hajo,
Saundaryanun ganun mukhe mare hajo.
Svapnathi bharapur a
Mara minarao pare
Jyare praharo vajrana avi pade,
Nobato sanharani avi gade,
Ne dhulabhega katamalo pinkhati,
Upahasani damari kadi unchi chade,
Tyare are! Preme, prafullit ko svare,
A vishvana mangalyanun ganun mukhe mare hajo,
Saundaryanun ganun mukhe mare hajo.
Ek di’ jene, prabhu! Anke pratham anabod kholi lochano
Pami gayo jyan hunfa hun paheli kshane
Ne premanan dhavan mahin
Poshai jivyo chhun ahin
Hetal e bhumi tane
Haiye jivanaman shikhavajo sarvasva marun sinchatan
Ne koi vela akhare a lochanone minchata
Ena prakashit prananun
Ena hulasit gananun
Ena hulasit dananun ganun mukhe mare hajo!
Avatan jevun hatun
Jatanya evun rakhajo,
Utsav tanun tanun sukhe tyare hajo,
Saundaryanun ganun mukhe mare hajo.
Saundaryanun gāṇun mukhe māre hajo
Saundaryanun gāṇun mukhe māre hajo,
Jyāre paḍe ghā ākarā
Jyāre virūp bane sahu
Ne vedanānī zāḷamān
Saḷagī uṭhe van sāmaṭān,
Tyāre agochar koī khūṇe,
Nīlavarṇā, ḍolatān, hasatān, kūṇān
Taraṇān taṇun gāṇun mukhe māre hajo,
Saundaryanun gāṇun mukhe māre hajo.
Svapnathī bharapur ā
Mārā minārāo pare
Jyāre prahāro vajranā āvī paḍe,
Nobato sanhāranī āvī gaḍe,
Ne dhūḷabhegā kāṭamāḷo pīnkhatī,
Upahāsanī ḍamarī kadī unchī chaḍe,
Tyāre are! Preme, prafullit ko svare,
Ā vishvanā māngalyanun gāṇun mukhe māre hajo,
Saundaryanun gāṇun mukhe māre hajo.
Ek di’ jene, prabhu! Anke pratham aṇaboḍ kholī lochano
Pāmī gayo jyān hūnfa hun pahelī kṣhaṇe
Ne premanān dhāvaṇ mahīn
Poṣhāī jīvyo chhun ahīn
Hetāḷ e bhūmi taṇe
Haiye jīvanamān shīkhavajo sarvasva mārun sīnchatān
Ne koī veḷā ākhare ā lochanone mīnchatā
Enā prakāshit prāṇanun
Enā hulāsit gānanun
Enā hulāsit dānanun gāṇun mukhe māre hajo!
Āvatān jevun hatun
Jātānya evun rākhajo,
Utsav taṇun ṭāṇun sukhe tyāre hajo,
Saundaryanun gāṇun mukhe māre hajo.
Source : મકરંદ દવે